Meeten met een maat
Vandaag rustig aan gedaan. Een maat van mij, toevallig ook in Zuid-Afrika, komt aan in Kaapstad later die middag. Dus na nog wat te regelen voor later deze week, ben ik naar het centrum gegaan. Na
een lekkere lunch ben ik naar het District six museum gegaan. Dit museum gaat over een wijk die tijdens de apartheid een redelijk succesvol gemixte samenleving was totdat in de jaren 1966 de grond
onteigend werd en de wijk met grond gelijk is gemaakt. De mensen die er woonden werden in een andere wijk geplaatst verder buiten het centrum met alles wat ze mee konden nemen; niet meer dan een
koffer dus.
Best indrukwekkend, maar echt groot is dit museum niet. Ik heb daarna nog wat in het centrum gelopen. Kwam bijvoorbeeld langs de Bo-Kaap waar felgekleurde huizen staan.
Die maat, Feike, want zo heet hij, vroeg mij voordat hij kwam of hij nog een goede plek wist voor een biertje en pizza. Nu was ik al op veel plekken geweest in Kaapstad, maar het centrum niet. Nu
was ik bij mijn wandeling langs het 'beerhouse' gekomen. Soms moet je er bijna letterlijk tegenaan lopen. Rond een uur of 5 zaten we aan ons eerste biertje. Ze hadden veel lokale bieren daar dus
meteen daarna weg, was geen optie.
Voor pizza had ik wel wat huiswerk gedaan, maar de tent aan de overkant had ook pizza. We waren langer in het bierhuis gebleven dan gedacht. Dus huiswerk ten spijt en op naar de overkant. De
pizza's waren goed; de Zuid-Afrikaanse wijn trouwens ook. Tijdens het eten vroegen ze of we nog wilde blijven voor de comedy night. Nu houd ik daar wel van. Ik heb ook wel gelachen, maar als je een
Zuid-Afrikaan geweest zou je dit vast veel leuker hebben gevonden. Des al niet te min een uiterst geslaagde avond.
Mountainbikepistes
De vorige avond waren we vroeg naar bed gegaan, want vandaag gaan we mountainbiken en daar hadden we onze energie hard voor nodig. Hans heeft zelf een mooie rode mountainbike, maar die van mij
moesten we nog even halen bij het verhuurbedrijf.
Er stond een zwart/witte voor me klaar, alleen was dit er 1 met alleen vering voor. Hans keek bedenkelijk. Heb je er niet 1 eentje over met voor een achter vering? Vroeg hij aan de verhuurder. Die
bleken ze nog te hebben; ook toevallig een rode. Fietsen achterin de pick up en op naar het natuurpark in Jonkershoek.
Het begin was een aardige klim. Maar ja, het is immers ook mountainbiken. Op een gegeven moment komen we bij een bord dat aangaf dat er een pad naar beneden begint. De moeilijkheidsgraad wordt op
dezelfde manier aangegeven als bij het snowboarden. Daar doe ik rode pistes. Ik kwam erachter dat ik niet de mountainbiker ben in vergelijking tot mijn snowboarden. Ik ben heelhuids beneden
gekomen, maar moest onderweg een paar keer afstappen.
Vervolgens gingen we weer naar boven voor een volgende 'piste'. Dit keer een blauwe. De never ending story was die genaamd. Wat was dat onwijs gaaf. Kronkelend naar beneden met snelle stukken en
soms hele technische stukken. Ik was maar wat blij met de dubbele vering. Tot slot hebben we nog een piste gedaan zonder kleur, maar ik zeg een tussen blauw en rood in. Ook weer lekker knallen;
mede omdat ik ook de fiets beter leer kennen.
Dat was alleen de laatste run van de dag. Na bijna 25 kilometer was het ook wel genoeg. Nadat we de fietsen hebben teruggebracht moesten we nog eten. Ook Jonkershoek ligt in wijngebied. Op weg naar
het natuurpark kwamen langs een wijnhuis dat ook lunches deed. Wauw wat een lokatie! Het heette Postcard estate. Het leek inderdaad van een een ansichtkaart af te komen. Daar heerlijk gegeten en
lekker gedronken. Nee geen wijn, maar eigen gemaakte limonade om de dorst te lessen. En bij het eten hadden we een lokaal witbiertje; dat dan weer wel.
Moet wel een gezicht geweest. Chique lokatie met twee jongens in korte broek onder het stof. Na deze smakelijke lunch zijn we terug gegaan naar Hans zijn huis, waar ik heb kunnen douchen, voordat
Hans me weer naar Kaapstad bracht. Daar heb ik nog even over de promenade gelopen en naar de zonsondergang gekeken. Die was er nu wel.
Kaap de goede hoop
Het is zaterdag en ik was weer vroeg uit de veren. Hans zou me weer een stuk van Zuid-Afrika laten zien. Dit keer alleen voor het weekend. Eerste bestemming: Kaap De Goede Hoop.
Op de weg er naar toe kom je langs het plaatsje Simon Town. Daar vlakbij verblijft een penguinkolonie. Die hebben we eerst bezocht. Toen we het natuurgebied binnen liepen hoorde ik mijn naam
roepen. En dat was Hans niet en dan wordt het gek. Bleken het de drie Duitse meiden van vorige waarvan Hans de accu een zetje had gegeven. Wat een toeval weer.
Nu is penguins kijken net zo boeiend als kijken naar het testbeeld van je tv. Die beesten doen bijzonder weinig en laten zich gewillig op de foto zetten. Ze kijken ook zo lekker ongeïnteresseerd.
Het zijn daardoor wel geinige beesten. Maar goed dan ben je nog niet in Kaap De Goede Hoop.
Daar reden we daarna naar toe. Ook hier moet je weer een park binnen. Daar hebben we een half uur over gedaan, want er stond gewoon een file. Iedereen wil naar de vuurtoren en naar het meest
zuidwestelijke puntje van Afrika. Sec gezien is Port Alguhas interessanter omdat daar ook twee oceanen samen komen, maar eerlijk is eerlijk Kaap De Goede Hoop is mooier qua natuur. Hier kon je ook
bavianen en wilde struisvogels tegen.
Ik snap dus ook goed dat hier bussen vol komen. Het mooiste was nog dat Hans het geluk had dat hij zijn auto naast het bordje kon zetten waar iedereen een foto van maakt als bewijs dat ze op het
meest zuidwestelijke punt waren.
De weg terug hebben we via Houtbay gedaan. Ik wist uit een boekje nog het beste fish en chips restaurant in de regio dus wij erheen. We hadden het snel gevonden al zag de omgeving er niet helemaal
jofel uit. Er hadden meer mensen het boekje gelezen, maar als het een dure auto was zag je ze na lang twijfelen rechtsom, nee hier linksomkeerd gaan. Nergens voor nodig, maar daardoor was het wel
lekker rustig op het terras. Bovendien was de vis lekker.
Het laatste wat we gedaan hebben voordat we naar Hans zijn huis gingen was naar Signal hill voor de zonsondergang. Ook daar waren we niet alleen. 1 chaos van auto's. Ik ben gaan lopen en kon zo
rustig foto's maken. Helaas was er bewolking en zeemist. Dus picture perfect was dit niet. Mij maakte het niet veel uit. Vond het schouwspel wat zich op de berg afspeelde al een beleving op zich.
Uiteraard was het al donker toen in Stellenbosch aankwamen, waar Hans woont.
Wijn is fijn
Inmiddels ken ik Kaapstad al een beetje en het werd tijd om een toer te doen. Nu staat Zuid-Afrika bekend om zijn lekkere wijn. Zeker de regio van Kaapstad. Laat ik nu van leker eten en drinken
houden.
Om 9:30 werd ik opgepikt. Het was een mooie kleine groep. Twee Duitse meiden en een pas getrouwt stel uit Ierland. De eerste plaats die we aandeden was Stellenbosch. Het eerste wijnhuis heette
Zevenwacht. Daar stonden 4 wijnen en 4 kaasjes voor ons klaar. Al met al zaten we om 10:00 aan de wijn; en goede wijn. De lekkerste was voor het laatst bewaard. Dat was niet diegene van die we
eigenlijk zouden krijgen. Wellicht omdat we met zo'n kleine groep waren.
Na een korte toer door de wijn opslag, kelder kon je het niet noemen gingen we naar het dorp Stellenbosch. Hier konden we een klein uurtje vrij rondlopen. Onze gids vertelde ons van een winkeltje
(Oom Sam Se Winkel) waar een gedroogde vis a la biltong, wat gedroogd vlees is en hier veel wordt gegeten, kan kopen. Die vis schijnt een delicatesse te zijn. De naam is me even ontschoten. Dat
wilde ik natuurlijk ook proberen. Maar het ziet er totaal niet smakelijk uit met kop en staart er nog aan. Om er dan meteen 8 te kopen, alleen om te proeven, vond ik wat ver gaan.
Het volgende wijnhuis was ook in Stellenbosch: wijnhuis Marianne. Ook daar kregen we 4 wijnen; dit keer met biltong. We kregen 3 varianten: rund, springbok en kudu (een soort hert ook). Ook dit was
weer erg lekker.
Na Stellenbosch gingen we naar het plaatsje Franschhoek. Ook bekend van de wijn, maar dit was onze lunchstop. De gids wist nog wel een goede lunchplek. Daar was geen woord van gelogen. Ik heb daar
een heerlijke Kliptong op met uiteraard een wit wijntje. Vis moet zwemmen hè en toch nog wijn geproeft.
Na nog even door Franschhoek te hebben gewandeld was het weer tijd om verder te gaan. De volgende wijnproeverij was Paarl. Maar voordat we daar waren, hebben we een korte stop gedaan bij de ingang
van Groot Drakenstein. Dit is de laatste gevangenis waar Mandela verbleef en er staat een groot standbeeld van hem.
Het wijnhuis ligt aan de hoofdweg van het dorp Paarl. De wijngaard ligt erachter. De naam van het wijnhuis was Laborie. Hier geen bijpassende hapje, maar wel een glas extra. Naast wijn maken ze
hier ook cognac. Ze schijnen met die cognac een prijs te hebben gewonnen. Nauw, dat snap ik ook wel. Ik ben geen uitgesproken liefhebber maar dit ging er goed in.
En met deze topper zat de proeverij erop en gingen we weer terug naar Kaapstad. Echt veel honger had ik niet. Gelukkig had de pizzeria 4 deuren verderop ook kleine en goede pizza's. Glaasje rode
wijn erbij, want ik had immers de smaak te pakken. Maar het was wel de laatste van de dag.
Rustig dagje
Ik ben aardig in de weer geweest de afgelopen dagen. Maar deze dag niet echt veel gedaan. Zou te maken kunnen hebben met de vorige dag. Ik heb op mijn gemakje plannen gemaakt voor rest van vakantie. Echt een rustdag dus. Niet dat ik dan de hele dag in het hostel ben gaan zitten. Hier in Kaapstad zijn veel goede eettentjes en daar hoef niet eens ver voor te lopen. Noem het mini-excursies. Het avondeten heb ik bijvoorbeeld bij de slager gedaan 3 deuren verderop. Als je geen zin het om zelf te koken, maken ze het ter plekke klaar en eet je het daar op. De avond sloot zich wel af in het hostel met een potje jammen met een akoestische gitaar freestylen rappen. Dit liet ik overigens wel over aan de mensen die het kunnen.
Van stad naar strand
Mijn plannen voor deze dag was naar het centrum gaan. Het eerste wat ik wilde doen, was naar het fort wat tijdens de VOC was gebouwd. Daarna wilde ik nog een wandeltour doen die om drie uur zou
beginnen. Het duurde even voordat ik het fort had gevonden. Maar ik zag wel dat het in de steigers stond. Eenmaal binnen bleek de helft dicht voor renovatie. Dit zou niet eerder open gaan dan eind
november. Daar gingen mijn plannen.
Het was schitterend weer en ik kan nu met de bus reizen. Bovendien hoor liever xhosa dan toeristen die ooh en aah roepen bij alles wat ze zien. Waar beter dan naar het strand te gaan. Bus komt
langs het hostel dus kon ik mooi even mijn koptelefoon halen. Momenten later zat ik heerlijke strandmuziek op aan het strand. De enige die stoorden waren de strand verkopers. "Cold lemonade! Ice
scream!"
Op woensdagen is het altijd braaiavond in het hostel. Dat was een uiterst gezellige avond. Lekker eten en praatjes maken met andere hostelgasten. Bovendien nog een potje Na het eten een potje Jenga
gespeeld. Het mooiste was het Taiwanese meisje die nog steeds liedjes van Guus Meeuwis kon zingen na een korte periode in Nederland te hebben gewoond.
Tafelberg beklimmen
De volgende dag stond de tafelberg op het program. Maar voordat ik daar naar toe ging, moest ik even een ov-chip regelen. Net als je denkt daar even vanaf te zijn. Enfin na eindelijk gevonden te
hebben waar ze die dingen verkopen, kon ik op pad naar de voet van de tafelberg.
Er zijn verschillende manieren om op te top te komen; met de gondel en lopen. Ik koos uiteraard voor het laatste. Voor het lopen zijn ook weer verschillende routes; makkelijke en moeilijke. Ook
hier koos ik voor de laatste. Volgens de receptionist van het hostel kon ik dat wel aan.
Voordat ik aan de voet stond had ik er al een kilometer op zitten omdat de buschauffeur van de shuttlebus zei dat de hike begon waar ik stond ipv dat hij zei dat ik met hem mee moest. Na dit te
hebben gelopen, stond ik eindelijk aan echt aan de voet waar ook de gondel zich bevindt. In een winkeltje heb ik een kaart van de berg gekocht en kon ik beginnen aan de hike naar boven. Het was
goed warm, maar ik was voorbereid. Maar niet helemaal wat me wachten stond.
Ik ben wel wat hikes gewend, maar deze is by far de meest uitdagende geweest. Tot een derde was het goed te doen, daarna werd het lastig. Wat ik allemaal had gelezen klopt. Moeilijk navigeren en
soms berg beklimmen. Dat je verkeerd gaat kom je gauw genoeg achter. Maar dan weer terug. Af en toe vergde het al mijn kunnen. Maar na een goede twee uur was ik boven en stond ik tussen alle
toeristen die de makkelijkere opties hadden gekozen. Snap ik ook wel want het uitzicht is echt mooi.
Na al dat geklauter, had ik best trek gekregen. Gelukkig was er een restaurant boven. De puf om naar beneden te lopen had ik niet meer. Daarom met de gondel weer terug. Dat was het ook waard al was
het voor de gondel bestuurder; wat een vent. Na een even een praatje te hebben gemaakt met mensen uit de straat van vroeger uit Nederland (klein wereldje) ben ik weer teruggegaan naar
Greenpoint.
Verder niet veel meer gedaan. Het enige noemenswaardige is de straatartiest waarvan ik dacht een behoorlijke show te zien, maar het enige wat hij deed was krap aan een minuutje trommelen op zijn
laars en daarna om geld vragen. Die anticlimax was zo hilarisch dat ik hem toch maar iets heb gegeven
Omgeving verkennen
Normaal gesproken is het eerste wat ik doe de omgeving van het hostel verkennen. Daar was ik alleen nog niet aan toe gekomen. Nu zit ik niet middenin het centrum, maar in greenpoint. Dit is vlakbij
het stadion van het WK voetbal en de kust.
Ik ben eerst naar het richting het water gelopen. Daarna over de promenade, maar die heeft niet echt een einde. Na een tijdje had ik het wel gezien en was het tijd voor een happie en een drankie.
Bij het koffietentje waar ik was gaan zitten, ging alles mis met mijn bestelling. Ik kreeg de ontbijtkaart terwijl dit niet meer geserveerd werd. Ik vroeg het nog nota bene na, maar de kaart die
kreeg was de kaart om eten te bestellen. Keuken deed kennelijk toch moeilijk, want het duurde even. Inmiddels had ik mijn koffie al op. Toen maar een sap besteld. Die kwam ook maar niet. Gelukkig
was het allemaal wel goed. Bij het afrekenen kwam de aap uit mouw. De dag ervoor waren ze wezen wijnproeven.
Tijdens het wachten op mijn eten had ik alle tijd om het leven in Kaapstad de observeren. Het het verschil tussen arm en rijk is heel erg zichtbaar. Je ziet verschillende mensen in de prullenbak
kijken en blij zijn met iets wat te te consumeren is terwijl er dure auto's voorbij rijden die voor een normaal inkomen in Nederland zelfs onbereikbaar is.
Later op de dag liep ik naar het Waterfront. Het eerste wat ik tegen kwam was een winkelcentrum met alleen luxe merken met name gericht op toeristen. Na mijn ervaring eerder die dag vind het
moeilijk te rijmen, maar het hoort bij Zuid-Afrika. Verder op V&A waterfront is het nog steeds toeristisch, maar ik had al snel een plekje gevonden op het terras van een cafe met eigen
brouwerij. Er tegenover was het rugby museum. Vanwege de historie van Zuid-Afrika is dit ook veel meer dan wat ballen door de jaren heen. O ja, als het gaat om rennen, ben ik fit genoeg voor het
nationale team.
