De volgende dag stond de tafelberg op het program. Maar voordat ik daar naar toe ging, moest ik even een ov-chip regelen. Net als je denkt daar even vanaf te zijn. Enfin na eindelijk gevonden te hebben waar ze die dingen verkopen, kon ik op pad naar de voet van de tafelberg.

Er zijn verschillende manieren om op te top te komen; met de gondel en lopen. Ik koos uiteraard voor het laatste. Voor het lopen zijn ook weer verschillende routes; makkelijke en moeilijke. Ook hier koos ik voor de laatste. Volgens de receptionist van het hostel kon ik dat wel aan.

Voordat ik aan de voet stond had ik er al een kilometer op zitten omdat de buschauffeur van de shuttlebus zei dat de hike begon waar ik stond ipv dat hij zei dat ik met hem mee moest. Na dit te hebben gelopen, stond ik eindelijk aan echt aan de voet waar ook de gondel zich bevindt. In een winkeltje heb ik een kaart van de berg gekocht en kon ik beginnen aan de hike naar boven. Het was goed warm, maar ik was voorbereid. Maar niet helemaal wat me wachten stond.

Ik ben wel wat hikes gewend, maar deze is by far de meest uitdagende geweest. Tot een derde was het goed te doen, daarna werd het lastig. Wat ik allemaal had gelezen klopt. Moeilijk navigeren en soms berg beklimmen. Dat je verkeerd gaat kom je gauw genoeg achter. Maar dan weer terug. Af en toe vergde het al mijn kunnen. Maar na een goede twee uur was ik boven en stond ik tussen alle toeristen die de makkelijkere opties hadden gekozen. Snap ik ook wel want het uitzicht is echt mooi.

Na al dat geklauter, had ik best trek gekregen. Gelukkig was er een restaurant boven. De puf om naar beneden te lopen had ik niet meer. Daarom met de gondel weer terug. Dat was het ook waard al was het voor de gondel bestuurder; wat een vent. Na een even een praatje te hebben gemaakt met mensen uit de straat van vroeger uit Nederland (klein wereldje) ben ik weer teruggegaan naar Greenpoint.

Verder niet veel meer gedaan. Het enige noemenswaardige is de straatartiest waarvan ik dacht een behoorlijke show te zien, maar het enige wat hij deed was krap aan een minuutje trommelen op zijn laars en daarna om geld vragen. Die anticlimax was zo hilarisch dat ik hem toch maar iets heb gegeven