Ha daar zijn we weer. Ik was gebleven bij woensdag 6 augustus. Ik moest gewoon werken. Na mijn werk ben ik snel naar huis gegaan. Ik had kaarten geboekt voor Bard on the Beach. Dit is theater waar shakespeare wordt gespeeld. Het bijzondere is echter dat dit allemaal buiten gebeurd. Het is een soort shakepspeare aan het strand. Er zijn twee tenten waar elke avond twee van de vier voorstellingen worden vertoond. Daarnaast zijn er nog tenten waar je van allerlei dingen kan kopen.

We zijn hier heen gereden met de auto van Kate’s moeder omdat mijn dashboardverlichting nog steeds “kapot” was. Het was lekker weer en de rit ging voorspoedig. Ik wist hoe ik er moest komen omdat het vlakbij de plaats was waar we vuurwerk hebben gekeken die afgelopen zaterdag. Gelukkig is dit niet zo massaal als het vuurwerk en een parkeerplek was zo gevonden.

Het gekke is dat eerst je kaartjes ophaalt en dan pas in de rij gaat staan voordat de poort opengaat. Ik had alleen nog niet gegeten. Dus dat in de rij staan kwam goed van pas. Op loopstand was er fastfoodketen. Kate heeft dus onze plaats in de rij verzekerd zodat ik eten kon halen. Heerlijk zo’n vette burger met een milkshake. Ik kon het net naar binnen werken voordat we het tenten complex binnen liepen.

Als je binnen komt kan je zelf een stoel uitzoeken. De mensen die als eerste komen hebben dus de beste plaatsen. Er zijn maar 520 stoelen, dus echt slechte plaatsen zijn er niet. We zijn overigens naar de “twelth knight” geweest. Dit is een comedy van sheakespare waar een tweeling (man en vrouw) op een strand aanspoelen zonder van elkaar te weten dat ze allebei nog leven. De vrouw neemt de identiteit aan van haar broer, wat leidt tot allerlei hilarische situaties.

In het begin moest ik even inkomen. Ik wist niet wie welk karakter speelde. Daarbij verwacht je dat de acteurs opkomen personen in de middeleeuwen. Niets is minder waar. De setting was namelijk woelige jaren 20. Ook dat was wennen. Toen ik echter een beetje doorkreeg hoe de vork in de steel zat, werd een erg vermakelijk toneel stuk. “De butler” (Malvolio) en “de oom” (sir Toby Belch) waren mijn favoriete karakters. De butler werd gewoon heel goed gespeeld. De oom was constant dronken en dat zorgde voor veel hilariteit; zeker in combinatie met de stijve butler.

Na de voorstelling was het weer naar huis. Het was inmiddels als over 11 uur. Gelukkig kon ik uitslapen want, zoals in mijn vorige blog te lezen was, hebben ze mijn weekend omgegooid. Ik was dus vrij. Maar ik had wel wat plannen. Allereerst moest de auto weer omgeruild worden. Ik had een afspraak bij de garage. Je kan best zonder dashboard verlichting overdag, maar s’nachts is het erg vervelend rijden. 11 uur de volgende ochtend stond ik dus op de stoep bij Laurie.

Echt haast had ik niet. Ik moest, voordat ik naar de garage ging, eerst mijn loonstrook ophalen. Rond 12 uur ging ik weg omdat ik onder de indruk was dat de loonstroken rond het middaguur klaar zouden zijn. Goed een half uur later stond ik bij mijn werkgever op de stoep. Wat bleek geen loonstroken. Ik was niet de enigste die op zijn vrije dag speciaal naar zijn werk gaat om zijn loonstrook op te halen.

Dat maakt het wachten wel wat dragelijker. Je raakt dan aan de praat en dan komt er natuurlijk ter sprake dat je met de auto naar de garage moet. In eens blijkt iedereen naast een orderpicker ook nog eens een monteur te zijn in zijn vrije uurtjes. Dit komt erg goed uit want iemand heeft een ouder model van mijn truck. Hij vroeg of ik had gekeken naar mijn interieurverlichtingsknop. Dat had ik niet gedaan. Wat blijkt nu. Dat knopje is tevens een dimmer voor mij dashboardverlichting. Ik moet deze dus per ongeluk uit hebben gedaan.

Na ruim een uur wachten en babbelen met collega’s kon ik eindelijk mijn loonstrook in ontvangst nemen. Het eerste wat ik toen heb gedaan is naar een overdekte parkeergarage rijden en testen of dat het euvel was. En waarrempel, mijn dashboardverlichting was helemaal niet kapot. Dat was maar goed ook. Als het lampje kapot zou zijn moet het hele dashboard er uit. Dat is een duur geintje.

Ik ben alsnog naar de garage gereden. Allereest natuurlijk om te zeggen dat mijn dashboardverlichting helemaal niet kapot was. Des al niet te min ben ik niet voor niets geweest, want er was nog iets wat het niet deed: mijn toeter. Toen ik mijn auto voor een beurt liet onderhouden ben ik dit vergeten te zeggen. Nu konden ze er alsnog naar kijken. Dit bleek een zekeringetje te zijn. Nadat deze vervangen was, mocht ik zonder te betalen weer wegrijden. Al met al dus een meevaller.

Verder heb ik die donderdag weinig gedaan. Vrijdag was ik weer vrij. Ik heb de middag aan mijn weblog gewerkt (vorige foto’s en verhaal). Kate moest nog het een en ander doen voordat weer naar Vancouver zijn gereden. Dit keer was het om mijn goede vriend Jan op te zoeken. Jan (Janny) was 1 van mijn kamergenoten twee jaar geleden. Hij is ook weer terug op Canadese bodem. Alleen is hij serieus bezig met emmigreren. Hij heeft sowieso een vergunning om te werken tot en met de Olympische Spelen in 2010.

Ik wilde hem zeker nog een keer zien voordat ik vertrek en die vrijdag was de dag. We hadden afgesproken hem te ontmoeten op Broadwaystreet rond 5 uur. Hoe stom was dat? Ik was helemaal vergeten dat Vancouver ook zoiets heeft als een avondspits. Vancouver is in 40 minuten te doen. Ik heb er nu anderhalf uur over gedaan. dankzij de mobiele technologie heb ik Jan op de hoogte kunnen houden van mijn vorderingen in het verkeer ( wat niet harder ging als 20 ).

Eenmaal daar aangekomen was het supergezellig. Eerst hebben we ons tegoed gedaan aan een vleesschotel. Vervolgens zijn we naar de kust gereden en zijn we met zijn drieen naar Granville Island gewandeld. Daar hebben we ijs gegeten. Het was gelukkig droog al begon het aan het eind van de dag behoorlijk te dreigen. Rond 10 uur zijn we weer naar huis gereden. Allebei moesten we weer werken de volgende dag.

Geloof het of niet maar we hadden weer een Barbeque op mijn werk deze zaterdag. Dit keer was het om BC-dag te vieren. Dit was de dag dat Kate en ik waren wezen paardrijden. De Barbeque worden echter op zaterdagen georganiseerd omdat de meeste mensen dan werken. Verder valt er weinig te vertellen over zaterdag.

Zondag was evenmin bijzonder. Na het werk hebben we weer een film gehuurd. Dit keer 10.000 BC. Tja, een aanrader zou ik dit niet noemen. Een bekend verhaal van een liefde die ontvoerd wordt en de uitverkorne die haar moet redden; alleen dan in een setting die niet klopt. Het leek wel of ze aan het tijdreizen waren. Van “de oermens” naar afrikaanse stammen, naar egyptenaren. Volgens mij worden hier een paar 1000 jaar overgeslagen. Al met al erg onwaarschijnlijk allemaal. Het eind sloeg echt alles. Maar ik verklap het niet voor diegene die het nog willen zien .

Maadag was weer een gewone werkdag waar weer weinig bijzonders over valt te vertellen. S’avonds gewoon ook weer de was gedaan bij Kate’s moeder, je kent dat wel. Dinsdag was ook niet bijzonder en woensdag was net eender met dat verschil dat ik blij was dat het eindelijk weekend is voor mij.

Donderdag heb ik eerst Kate naar haar werk gebracht. Ik moest toch naar het winkelcentrum omdat ik dinsdag beloofd had om naar huis te bellen. Er was er een jarig hoera hoera Ja dan moet je even bellen. Op de dag zelf kon ik niet bellen vanwege mijn werk. Tja dan doe dit maar op je eerste vrij dag. Voordat ik belde heb ik eerst nog rondgelopen over het winkelcentrum en heb nog een CD-tje gekocht. Het was fijn om te horen dat het thuis goed gaat en dat Ma een gezellige verjaardag heeft gehad. Over Pa nog maar te zwijgen. (een auto van bijna 3 ton voor een dag). ik ben dus weer helemaal bij.

Na het bellen heb ik weer boodschappen gedaan. het is hier momenteel erg warm. Een fruitsalade leek mij wel op zijn plaats. Ik heb voor 25 dollar aan fruit gekocht. Eenmaal thuis begon het schillen. Dat was ik wel even zoet mee. Nadat ik klaar was had ik een pan vol fruit waarvan ik geen idee had hoe we dit met zijn tweeen ooit op moesten eten. Ik heb dus maar Kate’s moeder gebeld om te vragen of ze honger had. Je moest er even over nadenken, maar uiteindelijk besloot ze toch maar te komen.

We waren met z’n allen wat laat. Ik zou om 7 uur eerst Kate op halen. Ik was 5 minuten te laat. Kate zou om 7 uur klaar zijn, maar kwam pas om 7:15 de winkel pas uitzetten. Laurie zou er iets na 7 uur zijn, maar kwam pas rond 7: 40 bij ons omdat ze thuis werd opgehouden. Als met al lieten we ons de fruitsalade lekker smaken. Nadat Laurie weer naar huis moest hebben we de laatste afelvering van House (seizoen 2) gekeken. Toen zat de donderdag ook weer op.

Vrijdag was ik ook weer vrij. Alleen moest Kate weer werken. Ik was dus weer alleen thuis. Het huis was aan kant en er was weinig dat ik kon doen. Ik heb mijn tijd voornamelijk achter de laptop van Kate gespendeerd. Mailtjes sturen, aan de weblog werken. Echt zo’n dag waar je niets hoeft. Ik had daarom ook geen zin om te koken.

Om 7 uur kon ik Kate weer ophalen. Ik ben toen anders dan normaal naar huis gereden zodat we langs een Subway kwamen. Kate is namelijk heel voorspelbaar. Op het moment dat de subway in haar vizier kwam, vroeg ze meteen of we daar niet konden eten. Zij wist niet dat ik niets in huis had gehaald. Ik vond dat dus, tot haar verbazing, goed. Ze snapte meteen waarom ik om was gereden.

Normaal gesproken zou ik niets zeggen over wat we bij de Subway hadden besteld. Dit keer echter was het wel interessant. Ik had namelijk een “sub” met Lobster. Voor diegene die dat niet weten; dat is kreeft. Subway heeft hier een tijdelijke actie mee. Dat leek mij wel. Ik bestelde een foot-long (30 cm broodje) tijdens het klaarmaken zag Kate dat ze vanwege het succes alleen maar 6 inch (15 cm broodje) met kreeft verkochtte. Tsja de persoon die mij hielp was nog maar net begonnen dat kon je wel merken. Ik nam het hem niet kwalijk.

Toen kwam het afrekenen. Kreeft is duur. Mij broodje kwam uit op 20 dollar (zeg maar 16 Euro.) Best duur fastfood dus. De persoon zag dat ik zichtbaar schrok van de prijs. Omdat dit een tijdelijke actie was, is de prijs niet op het bord vermeld. Hij vroeg zijn manager erbij en samen kwamen we tot de conclusie dat er 25% afkon. Dus ipv van 20 dollar betaalde ik maar 15. Ik was best bereid om die 20 dollar te betalen. Dit is natuurlijk mooi meegenomen. Ik mag graag dingen proberen. Het was best lekker opzich.

Het was nog steeds erg warm. Zaterdag moest ik weer werken. het is best wennen als je van 2 graden naar plus 30 graden gaat. Wederom moest Kate werken; dit keer toto 17:30. ik was een uur eerder klaar met werken. Dat gaf mij tijd om boodschappen te doen. Ik had eten gehaald en daarna Kate opgehaald. Die had echter andere plannen voor de avond. Ze stond erop om te gaan zwemmen bij haar moeder om af te koelen.

Ik had hier weinig op in te brengen. We zijn naar huis te gegaan om de boodschappen in de koelkast te stoppen en ons zelf natuurlijk in koelere kleding te stoppen. Vervolgens zijn we naar Kate’s moeder gegaan. Eerlijk is eerlijk het was heerlijk in het water. Toen de zon onder ging werd het tijd om te eten. Dat hadden we namelijk nog niet gedaan. het was echt een dag voor Kate, want haar moeder kwam met steak op te proppen. Het was ook een dag voor de muggen. Die deden zich weer te goed aan ons.

Zondag had ik weer een “off-day” op het werk. Alleen maar vervelende orders, twee keer mijn hoofd stoten aan de stelling ( en niet te zachtzinnig) en als bonus een complete pallet laten instorten. Daar baal ik nog wel het meest van. Hij was zeer goed gebouwd, ware het niet dat de meloendozen open waren. Hierdoor zakte alles zonder echte rede in elkaar waardoor de vloer vol lag met parprika’s, courgettes, en ananas.

Ik was blij dat ik naar huis kon. Kateb wilde eigenlijk weer gaan zwemmen, maar daar had ik geen zin in. Bovedien was het weer verandert. Het was nog wel broeierig en ik verwachte onweer. Dat is niet gevallen, maar dit is niet echt het weer om te zwemmen. Maandag zijn we wel naar Kate’s moeder gegaan. Maar ja, dat was wasdag. Kate had het eten mee genomen dat ik zaterdag had gekocht. Dat heb ik dus gekookt voor ons drieeen.

Over de rest van de week valt weinig te vertellen. Het is nu weer donderdag. Ik heb lekker tot 11 uur in bed gelegen. Na het douchen en de brunch heb ik de afwas gedaan en nu op dit moment ben ik dit aan typen. Kate is weer aan het werk. Ik vermaak me verder wel. Vanavond gaan we geloof ik ook nog weg, maar Kate moet me nog bellen. Daarover in de volgende blog meer. MAZZEL!!!!!!!!!!!!!