Laten we eens beginnen waar we bij de vorige blog gebleven waren. Ik was naar de buurtsuper gegaan om ideeen op te doen voor het avond eten. Ik had een pasta salade in mijn hoofd, maar het is uiteindelijk grieks geworden. Je weet wel vlees met gyroskruiden, pita broodje en griekse salade. Ik mag mezelf en Kate graag verwennen. Ik moest alleen twee keer naar de buurtsuper omdat ik te weinig vlees en komkommer had.

Dit brengt mij bij de woensdag. Na Kate weer naar het station te hebben gebracht, ben ik zelf ook weer naar mijn werk gereden. Na het werk ben ik snel naar huis gereden, heb mijzelf omgekleed en ben naar Kate in West Vancouver gereden. Het festival of lights is weer begonnen. Dit is het jaarlijkse vuurwerk festival waar 3 landen (Canada, USA en China) strijden om het mooiste vuurwerk.

Kate en ik waren uitgenodigd om bij George en Carolanne te gaan kijken. Hun appartement kijkt uit over het water waar het ponton ligt waarvan het vuurwerk wordt afgeschoten. Omdat George en Carolanne nog wat dingen moesten doen gaf dat ons tijd om even lekker door Vancouver te lopen. George en Carolanne zouden voor hapjes zorgen, maar ik had nog niets gegeten na mijn werk. Op Robson street hebben een hotdog gekocht.

Echt lang kon ik niet van mijn hotdog genieten. Nog voordat ik een hap van mijn hotdog had genomen werd ik gebeld. Of we zo snel mogelijk naar het appartement konden komen om te helpen opruimen. Ik zei toch in de vorige blog dat ze een beetje verstrooid waren. Dat we op Robson street waren, was nog ons geluk. Kate zei dat ze wel eens Denman street wilde zien. Dat is aanzienlijk dichterbij dan Robson street. Ze zelf een beetje pissig dat we niet waren waar ze dachten dat we waren.

Maar goed, ze stellen wel hun huis beschikbaar en zorgen voor een hapje en een drankje. Dat doet je dan besluiten om toch maar naar hun huis te lopen. We zouden elkaar halverwege ontmoeten alwaar we met de auto naar het appartement gebracht zouden worden; jawel de witte renault cabrio. Na minuten elkaar gebeld te hebben om te bepalen waar we precies liepen zagen Kate en ik die auto. Zo’n auto is moeilijk te missen zeker als de straat is afgesloten (zij is een bewoner en kon daarom wel rijden). Ik zat achterin die auto. Dat is niet echt wat je zegt ruim. Je hebt wel veel bekijks in die auto.

Eenmaal binnen kon je je kont echt niet keren. Er was ook nog een andere gast. John, ik ken die goede man verder niet. Hij en George waren het balkon duivenpoepvrij aan het maken. Dit betekende dat alle bloempotten binnen stonden. En er was al geen ruimte; hopeloos. Het betekende dat er ook geen ruimte was om schoon te maken. Toen het balkon schoon was, hebben we geholpen de bloempotten terug te zetten. En dat je je kont echt niet kon keren heb ik bewezen door een tafel aan te stoten waardoor een glazen schaal op de grond kapot viel.

Je zou haast vergeten dat er ook nog vuurwerk was. 10 minuten voor de show lagen de eerste hapjes op tafel; vis! Zalm op twee manieren, zalmpate en garnalen. O ja er waren ook nog cherry tomaatjes en paprika. Echt veel tijd om eten was er dus niet. Al gauw zaten we buiten te genieten van het vuurwerk. Het wordt afschoten op de maat van muziek. En jongen jongen dit is niet het halve vuurwerk dat je met oud en nieuw in de winkel koopt. Het is gewoon indrukwekkend. Voor wat beelden check deze link http://www.youtube.com/watch?v=eYP-KdDMw2Q

Na het vuurwerk zijn we naar binnen gegaan. Ik moest natuurlijk nog even wat meer vis proeven. Daarna werd het tijd voor de volgende gang; kaas.Voor alle mensen die dat niet weten, ik lust geen kaas. Dit was dus even slikken, letterlijk. Er kwamen 5 soorten kaas op tafel. Dit waren allemaal brie soorten. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik brie nog wel kan haggelen. Toen ik van deze 5 soorten wat had geproefd, dacht ik dat dit het was en een mooie tijd om naar huis te gaan. We moesten immers de volgende dag om 6 uur opstaan.

Wat schetste mijn verbazing er kwamen nog drie kazen op tafel. Dit waren gele kazen. Tenminste 1 was bruin. Ze hadden wonderlijke smaken. Er was er 1 met whiskey en die bruine was met guiness bier. Je moet alles proberen al is het met frisse tegenzin. Na deze drie kazen kwamen er nog vier je kan geen kaasplankje hebben zonder de befaamde blauwe kazen. Tja je wil niet onbeleefd over komen, dus ga je maar weer. Dit brengt mij de volgende 2 kazen; kaas met fruit. Het toetje zeg maar. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit best lekker vond. Diegene met cranberries was lekkerder dan die met limoen.

Na de twee laatste kazen werd het echt tijd om naar huis te gaan. Maar we konden niet vertrekken voordat we de chocolade koeken hadden geproefd. Ook best wel lekker, maar echt veel tijd om ervan te genieten hadden we niet het was 23:45 en de hoogste tijd om naar huis te gaan. Ik moest immers nog een uur rijden. George was zo aardig om ons met de witte cabrio naar mijn auto te brengen die even verderop in het centrum stond. Gelukkig is het rond die tijd niet meer zo druk op de weg en net iets voor enen waren we thuis. Pfff dat was me de woensdag wel. Laten we daarom de donderdag maar overslaan. Die dag was er toch niets bijzonders gebeurd.

Vrijdag was me ook weer een dag. Normaal gesproken bouw ik de mooiste bouwerken met dozen vol eten, zo niet die vrijdag. Wij hebben onze eigen schoonmaak, maar als die om wat voor een rede dan ook niet opdagen dan wordt er aan de pickers gevraagd of zij niet een dagje willen schoonmaken. Ik heb daar niet zo’n probleem mee. Lekker rustig de bezem hanteren en je geen zorgen maken over je performance. Wat wil je nog meer. Het is op zich grappig dat iedereen vraagt wat je mankeert. Als pickers aan het schoonmaken zijn, betekend dat meestal dat ze geblesseerd zijn.

Bovendien hadden we weer een barbeque. Ja het houdt niet op bij dat bedrijf. Deze barbeque was echter al gepland voor een dag voordat mijn ouders op visite kwamen. Ik was dus even bang dat ik deze zou missen, maar gelukkig was dit niet het geval. Deze barbeque was anders dan de vorige. Normaal gesproken hebben alleen burgers. Dit keer hadden steak en gemarineerde kip en salades. Nu snap je vast wel waarom ik deze niet wilde missen. De rede voor de barbeque was om het succes te vieren van de afgelopen maanden.

Het schoonmaken ging aardig. Ik had de pickers op het hard gedrukt niets te spillen dat is ze aardig gelukt tot vlak voor het einde van de dag. Ik was met een collega aan het babbelen, terwijl ik mijn bezem vast had toen hij een andere collega zag met een wat wankel bouwwerk. Hij zei:”als ik jouw was zou ik.................” Hij kwam niet verder omdat de pallet al ondersteboven lag. Het zou niet zo erg zijn geweest als er geen potato nuggets tussen zaten. Dit zijn kleine aardappeltjes die verpakt zitten in een doos. Als zo’n doos open springt, dan ligt de vloer in no time vol met aardappeltjes.

Laat staan als 4 van die dozen open springen. We konden met z’n allen de lol er wel van inzien. Het betekende echter wel dat ik op het laatste moment nog moest werken. Na dit te hebben schoon gemaakt, was tijd om naar huis te gaan en daar schoon te maken. We kregen weer eens visite. Eerst ben ik echter naar de bank geraced om mijn looncheque te storten. 5 minuten voor sluitingstijd kwam ik aan bij de bank.

Voordat ik naar huis ben geraced heb ik ook nog wat laatste boodschappen gedaan voor de steak met tomaat-bocicinni salade. Jawel ik had weer steak. Toen ik eindelijk thuis was, heb ik gauw het huis in orde gemaakt, ik had immers niets anders gedaan die dag . Daarna ben ik begonnen met het maken van de salade. Ik was bijna klaar toen Kate thuis kwam met de visite. Het was Gordy mijn baas van twee jaar geleden.

Kate was met de skytrain naar Gordy gereden zodat Kate niet met de trein terug hoefde dit keer. Na een drankje begon Kate met de steak. Vraag maar aan mijn ouders of zei dat een beetje klaar kan maken. Al met al was het weer een gezellige avond. Gordy ging rond half 11 naar huis. Voordat hij wegreed hebben nog naar zijn auto gekeken. Hij heeft een volkswagen corado. Voor Canadese begrippen een vrij zeldzame auto.

Op zich was ik best blij dat Gordy het niet zo laat maakte (al had ik het zeker niet erg gevonden als hij langer had gebleven). De dag was immers weer om 6 uur begonnenen de volgende dag moest ik ook weer om half 7 op. Die zaterdag was ik gewoon moe op mijn werk en ik had mijn dag niet. De orders waren moeilijk om te bouwen, je stootte aan van alles en nog wat, dozen waar de bodem onderuit valt. Allemaal seinen die laten zien dat het je dag niet is. Maar ja die dagen kan je ook hebben.

Nadat ik Kate had opgehaald ben ik op de bank gaan liggen. Ik zakte al een beetje weg, toen Kate zei dat ik maar op bed moest gaan liggen. Op zich een goed idee, waar het niet dat de huurbaas een Barbeque had met een aantal mensen. Er was te veel geluid om even rustig een tukkie te doen. Kate en ik hadden al besloten om niet te veel doen voor het avondeten. Dit werden hamburgers. De huurbaas was echter zo aardig om het overschot aan kip aan ons te geven. De hamburges konden dus weer terug de vriezer in. niet lang het eten ben ik naar bed gegaan.

Zondag was mijn laaste werkdag voor het weekend. Het was in ieder geval beter dan gister. Ben ik naar het winkelcentrum gegaan omdat Kate ook net klaar was met werk. we toen de grote boodschappen gedaan en zijn via de videotheek naar huis gegaan. Kate laat mij de Star wars films zien. Ik heb er nog 1 te gaan. Haha

Dan is het weer mijn weekend. Maandag heb ik voornamelijk aan de weblog gewerkt. Natuurlijk hebben we ook weer de was gedaan bij Kate moeder. Daarnaast hebben we ook geholpen met het opruimen van het balkon. Kate’s moeder zal het huis uit moeten als het wordt verkocht. Ja je leest het goed. Het huis staat te koop. Ze hoeft er niet direct uit, maar drie weken nadat het verkocht wordt. Het huis moet er natuurlijk wel goed uitzien voor bezichtigingen.

Op het balkon lagen ook twee zakken met statiegeldflessen. Normaal gesproken wacht Kate’s moeder voor de scouting of iets dergelijks om ze op te halen. Nu moesten ze echter direct weg Aan mij de vraag of ik ze naar een flessen depot wilde brengen. Daarbij mocht ik zelf weten wat ik met het geld kan doen. Ik wist er wel wat voor.

Dinsdag ben ik dus naar het flessendepot gegaan. Dit is een loods. Daarin staan tafels (kratten met een plank daarop) waar je de flessen moet uitsorteren in glas, blik en plastic en daarbij ook nog eens in alcoholische en niet-alcoholische flessen. Dat was wel even een werk met twee vuilniszakken vol. Uiteindelijk liep ik met ruim 10 dollar het depot uit.

Lang heb ik niet van geld kunnen genieten. Ik ben rechtstreeks naar de wasstraat gereden, ondanks het regende. Mijn truck was zo vies dat, ongeacht het weer, hij wel een wasbeurt kon gebruiken. Vanwege de regen heb ik de auto maar een snelle wasbeurt gegeven zodat het ergste vuil ervan gespoeld was. Vervolgens heb ik thuis de ramen schoongemaakt en zijn Kate en ik Abbotsford in gegaan. Kate probeerd haar studiefinanciering rond te krijgen.

Dat wil maar niet vlotten omdat ze in Quebec studeert maar een Inwoner is van British Columbia. Ze heeft er op zijn zachts gezegd een beetje spijt van om dit te doen. Het was mijn idee om naar een overheidsinstelling te gaan voor hulp bij het invullen van een formulier voor overheidsstudiefinanciering. Haar huidige financiering was namelijk bij een normale bank. Dit was echter zonde van de tijd. Waar Canadezen erg goed in zijn, is je van het kastje naar de muur sturen. Als je iets vraagt waar men over na moet denken, denkt men als eerste hoe kom ik hier onderuit. Het standaard antwoord is: “dan kan niet” / “dan moet je niet bij ons zijn” denk maar aan het creditcard incident toen ik mijn auto kocht.

Dit was weer hetzelfde laken een pak. We werden toen naar een andere instantie gestuurd die werkt voor de overheid. Ook die deden niet waar we naar zochten, maar daar was wel iemand met veel begrip voor de situatie waar Kate zich in bevond. Haar dochter heeft in dezelfde situatie gezeten. Ze had dus waardevolle tips, maar dat was niet helemaal waarvoor we waren gekomen. We hadden dus maar opgegeven.

We zijn toen naar Karl’s meat gegaan. Dit is een winkel met voornamelijk Nederlandse produkten. Zaterdag na mijn werk was ik daar voor het eerst geweest en had Kate verrast met een echte Fanta en mijzelf verwent met echte hagelslag. Kate wilde dat zelf ook wel eens zien van binnen. We verbleven langer in die winkel dan gepland omdat ik gebeld werd door Carolanne. Als die belt kom je daar niet meer vanaf. Uiteindelijk zijn we de winkel uitgelopen met kroketten en frikandellen en Fanta

Die woensdag moest ik weer werken. Na mijn werk moest ik Kate ophalen van haar werk. daarna zijn we niet naar huis gegaan maar naar Kate’ moeder. Na het balkon moest de binnenkant van het huis er ook aan geloven. Er was dus gevraagd of we wilde helpen. Dat is geen probleem natuurlijk. Eerst hebben we echter olie en friet gekocht voor het frituren.

Kate wilde namelijk haar moeder en haar zus de kroketten, frikandellen en Fante laten proeven. Het probleem was echter dat ze daar geen frituur hebben. We hebben dat dus op de oude manier gedaan. Men nemen een diepe pan, vul deze genoeg olie zodat de kroketten drijven. Verhit de olie tot 350 graden. Gelukkig heeft Kate’s moeder een kookthermometer. Het resultaat was net als thuis. De kroketten vonden grettig aftrek en de Fanta vonden ze ook lekker. De frikandellen vielen minder in de smaak.

Na de Hollandse maaltijd werd het tijd voor het opruimen. Daar valt verder weinig over te vertellen totdat we naar huis gingen. Toen we naar huis wilde rijden ging in een keer mijn dashboard verlichting uit. Ik kan je zeggen, in het donker is best lastig om te zien hoe hard je dan rijdt. Aan de hand van het motor geluid kan ik echter wel schatten hoe hard ik rijdt.

Normaal gesproken gebruik de auto s’avonds niet echt dus dan is het niet erg. Echter deze week wilde ik naar de finale van het vuurwerkfestival en ik had kaarten gereserveerd voor Shakespeare op het strand; beide s’avonds in Vancouver. Ik had de garage gebeld wanneer ze mij konden helpen. Helaas ging dat voor het weekend niet meer lukken. De volgende dag hebben we Kate’s moeder gebeld om te vragen of we van auto konden ruilen. Dat was geen probleem.

Die donderdag heb ik Kate weer opgehaald in Mission en we zijn toen weer naar Kate’s moeder gereden. Dit keer waren we niet zo lang gebleven. Met de Ford van Kate’s moeder zijn we weer naar huis gereden. Vrijdag moest ik natuurlijk weer werken en Kate ook. Echter waar ik al bang voor was is ook gebeurd. Kate kan niet overweg met George en Carolanne. Je moet erg georganiseerd zijn om met hun te werken en dat is Kate niet. Dit was dus ook haar laatste werkdag. Voor mij betekent dat dit de laatste keer was dat ik naar het station in Mission moest rijden.

Dit brengt mij bij de zaterdag. Na mijn werk heb ik mij snel omgekleed en zijn we richting Vancouver vertrokken. Ik wilde heel graag naar de finale van het vuurwerk. Kate was echter niet zo lekker. Ze wilde dat ik de auto zo dicht mogelijk bij de plaats pakeerde waar we wilde kijken. Dit was helaas niet gelukt. De heenweg ging zeer voorspoedig. Het vinden van een parkeerplek niet. Ik stond uiteindelijk op 20 minuten van de waar we wilde kijken.

Het vuurwerk was weer erg goed. Het was iets minder dan die dinsdag op het balkon bij George en Carolanne. Maar dat komt ook misschien omdat we nu verder van het vuurwerk afstonden. Bovedien werken oordopjes minder dan een radio. (Mijn MP3 speler heeft een ingebouwde radio). Maar ondanks alles was het de moeite waard. Nu zul je denken moeite. Ja, het was bijzonder druk op de terugweg. Dit was in feite hetzelfde verhaal als bij het vuurwerk in Abbotsford. Je kon de stad haast niet uitkomen. Ik heb er twee keer zo lang over gedaan om thuis te komen. We waren rond dezelfde tijd thuis als die woensdag met de kaasproeverij na het vuurwerk

De volgende ochtend moest ik echter om half zeven weer opstaan. Dit is opzich nieuw want normaal gesproken begin ik om 9 uur op zondag. Ze hebben mijn rooster omgegooid. Mijn weekend is niet meer op maandag en dinsdag, maar op donderdag en vrijdag. Nu zou dit geen probleem zijn, ware het niet dat Kate en ik wat op maandag zouden doen. Normaal gesproken ben ik maandagen vrij dus heb ik ook niet om vrij gevraagd. De woensdag dat de roosters bekend werden, ben ik meteen naar de supervisor gegaan om te kijken of ik vrij kon krijgen voor de maandag. Dat was geen probleem. De vraag was toen welke dag ik wilde werken; donderdag of vrijdag. We waren een beetje aan dollen want mij kan dat niet schelen.

Door dit dollen ben ik later gaan twijfelen welke dag ik nu had gezegd. Zondag ben ik voor de zekerheid gaan checken. Wat denk je? Maandag sta je gewoon ingeroosterd en moet je gewoon werken. Pardon, Ik kom checken of ik moet werken op donderdag of vrijdag, niet voor de maandag. Schijnbaar was ik echt nodig op die maandag, want wat ik ook probeerde, ik kon geen vrij meer krijgen. Misschien kwam dat doordat het British Columbia-dag was. Ik moest maar werken tot mijn afspraak die voor 3 uur stond (wat overigens geen doctersafspraak was ). Wat is er nu gebeurd. Men had wel verandert dat ik moest werken op donderdag, maar was vergeten mij vrij te boeken op maadag. De personen in kwestie waren natuurlijk vrij die dag. Hier weer het bewijs. Zodra het moeilijk wordt voor Canadezen loopt het in het honderd.

O ja bijna vergeten omdat ik eerder weg moest voor hetgene wat Kate en ik samen zouden doen moest ik ook maar een uur eerder beginnen: 7 uur!!! Dit betekent dat ik op moet staan om half zes. Wat een gekken joh! Maar goed zo zijn we er samen uit gekomen. En om twaalf uur ben ik naar huis gegaan en heb Kate opgehaald voor, houdt je vast, Paardrijden. Ja Paardrijden, je leest het goed. Ik had ooit eens gezegd: “het is hier zo saai, dat ik paardrijden overweeg.” Kate heeft dit letterlijk genomen en had gereserveerd.

Tsja dan kom je er niet onderuit. Kate had volgens haar gereserveerd voor 3 uur. Blijkt dat ze nooit reserveren voor die tijd. Het werd dus 5 uur. Het paardrijden zou maar een uur duren en het lag op de weg naar Kate’s moeder. En ja maandag is wasdag. We zijn toen naar Kate’s moeder gereden, hebben daar de eerste was gedraaid en zijn toen weer naar de manage gereden.

Ik heb geen probleem met paarden zolang ze maar achter een hek staan. Nu moest ik zijn rug op. Als eerste moet je bij paard gaan staan om vertrouwd met je te raken. Mijn paard was Cleo; een redelijk groot paard. vervolgens liepen we met het paard de zandbak in, werden we op het paard geholpen en kregen we uitleg over de besturing. Gelukkig was dit vrij eenvoudig.

Met de paarden hebben we met een groep van ongeveer 10 personen een trail ride gedaan. Dit is verder niets anders dan op de rug van een paard over een pad lopen. Toen ik eenmaal vertrouwen in het paard, was het eigenlijk gewoon een beetje saai. De paarden liepen achter elkaar aan en af en toe moet je even bijsturen. Achteraf was het best aardig allemaal en ik zou het zo weer doen alleen dan langer door een bos ofzo.

Na het paardrijden zijn we creatief geweest met pizza's. We hebben zelf onze pizza's gemaakt. Kate had de mooiste. het was net een clown. Na de was zijn weer naar huis gereden. Dinsdag moest ik weer werken. er was zo weinig werk dat we een uur eerder naar huis werden gestuurd. Ook moest ik Kate ophalen van haar werk bij The Bay. We zijn toen naar de videotheek gegaan om het zesde deel van Star Wars terug te brengen die we zondag hadden gekeken. Op zich best een goede serie, maar ik zal nooit een die hard fan worden. We hebben meteen een andere film gehuurd: Fahrenheit 9/11. Die film zet je zeker aan het denken over Bush en zijn oorlog.

Nu mijn rooster is omgegooid zal ik mijn updates niet meer op maandag of dinsdag doen maar op donderdag of vrijdag. Ik zou nog wel meer kunnen schrijven over Bard on the Beach waar we woensdag zijn geweest of donderdag mijn eerste vrije dag. maar dat bewaar ik voor de volgende blog. Tot dan