Ik ben maar druk met mijn weblog. Het is nu 22 juli en ik heb net de foto’s van de vakantie op de weblog gezet. De vakantie heeft veel van mijn vrije tijd opgeslokt. Terugkijkend op mijn weekenden heb ik weinig ondernomen. Eerlijk gezegd is dat ook wel even lekker. Met mijn ouders heb ik bijna elke dag wat ondernomen. Maar goed de vorige blog eindigde op Canadadag (dinsdag). Mijn ouders waren de maandag ervoor vertrokken.

Die de dinsdag heb ik verder weinig gedaan. Die avond echter was er vuurwerk. Nu is er nooit wat te doen in Abbotsford. Dus zijn Kate en ik in de auto gestapt en zijn op weg gegaan naar het vuurwerkterrein. Ik wist wel hoe ik daar moest komen, als ze echter niet de weg hadden afgezet. Vanaf toen begon de ellende. Wij waren niet de enige die het idee hadden om naar het vuurwerk te gaan. Heel Abbotsford dacht waarschijnlijk: hehe eindelijk wat te doen hier!!!

Maar goed de weg was dus afgezet en we werden omgeleid door een woonwijk. Dat stond dus helemaal vast. Iedereen wilde zijn auto parkeren en dat was ook een missie onmogelijk. Bovendien ben ik helemaal niet bekend in dit deel van Abbotsford en ik was dus hopeloos verdwaald. Het vuurwerk begon om 10 uur. Toen de eerste knallen gingen, heb ik mijn auto langs de kant van de weg gezet (waar een parkeerverbod van kracht was). Het was altijd nog beter dan het dubbel parkeren wat anderen deden.

We zijn bij de auto gebleven en hebben zo naar het vuurwerk gekeken. We konden dus alleen het vuurwerk zien dat de lucht in werd geschoten. Het kan dus best zijn dat er ander grondvuurwerk was op het vuurwerkterrein. Het vuurwerk was wel aardig.

We moesten ook nog terug. Omdat we bij de auto stonden waren we best snel weg. Maar de woonwijk uitkomen duurde toch langer dan ik had gedacht. Alles stond weer muurvast. Normaal gesproken ligt het vuurwerkterrein op nog geen 10 minuten van ons huis. ik heb er nu zeker een half uur over gedaan om thuis te komen. Al met al was het een leuk verzetje in Abbotsford.

Dat brengt mij bij woensdag; de dag dat de realiteit echt weer begint. Ik moest weer werken. Ik moest wel weer even wennen. Zo ook mijn lichaam. In het begin ging alles goed, maar naarmate de week vorderde kreeg ik steeds meer last van mijn elleboog. Op een gegeven moment moest ik gewoon naar de EHBO voor een ijszak. De diagnose was simpel: een tenniselleboog. Dit is beter bekend als RSI. Ik moest dus even een versnelling terug doen en thuis ook met ijs op de elleboog zitten.

Verder valt er weinig over mijn werk te vertellen. Het was gewoon weer het oude liedje. We hadden weer eens BBQ vanwege Canadadag. Een beetje laat maar wel lekker. Een andere dag heb ik wel 4 keer gewisseld van Palletjack. Normaal gesproken heb je er 1 voor de hele dag. 4 is dus erg uitzonderlijk. Ik werk nu op het noord dock. Dit betekent dat je bij voorkeur een lange Jack (twee pallets) moet nemen. Ik had echter een korte Jack (1 pallet) genomen. Het risico hiervan is dat je korte Jack wordt gewisseld voor een lange.

De eerste wissel gebeurde al na een uur. 4 uur later kwam er een collega naar mij toe met de vraag of ik een korte Jack wilde. Hij moest in vlees picken en dan is een lange Jack echt een must. Ik vond dat geen probleem. Ik had dus weer een korte. Het was echter de Jack van de schoonmaak. Onze jacks zijn rood. Deze was groen. Wat was dit een rampending. Ik was dus blij dat de schoonmaak zijn eigen Jack weer terug wilde. Hij moest alleen wachten totdat de 7 uur ploeg klaar was. Dan komen er namelijk weer Jacks vrij. Ik kreeg weer een lange Jack voor het laatste uur.

Dat was mijn werk. Normaal gesproken ondernemen we dingen in het weekend. Zo niet deze week. Donderdag zijn we naar Kate’s moeder gegaan voor een tussenwasje. Ook het bed moet schoongemaakt worden. Het is de hele week al lekker weer. Kate’s moeder haat het huis behalve in de zomer omdat het een zwembad heeft. Donderdag konden we eindelijk een duik nemen. Als het beddengoed in de machine zit kan je immers toch even niets doen. Het water was nog wel koud. Het is wel fijn om te weten dat ik nog kan zwemmen

Zaterdag zijn we naar Chilliwack gegaan. Ik heb Kate echt over moeten halen om mee te gaan. De rede was namelijk een Vrachtwagenshow. Op mijn werk hingen aanplakbiljetten dus dit was moeilijk te missen voor mij. Eenmaal daar was ik een beetje teleurgesteld. Je moest ten eerste betalen om binnen te komen. Dat vind ik op zich niet erg alleen het had wel wat duidelijker op het aanplakbiljet en internet mogen staan. Ten tweede was het het geld niet echt waard. Er stonden ongeveer 100 vrachtauto’s

Misschien ben ik een beetje verwent met onze festivals. Er was ook een deel binnen, alleen was daar niets. Ja een biertuin, maar daarvoor was ik niet gekomen. Er was geen markt en ook geen eettentjes. Het waren alleen de auto’s buiten en de biertuin binnen. Het was ook niet echt druk. Het weer was er ook niet naar. Het dreigde te gaan plensen. Gelukkig bleef het over het algemeen droog en heb ik een paar mooie plaatsjes kunnen schieten.

Van Kate hoefde dit niet helemaal, maar ik was blij dat ze erbij was anders was ik denk ik binnen een uur weer thuis. Er was burgerkraam die bij het complex hoorde. Omdat ik direct na mijn werk hier naar toe was gegaan, had ik wel trek in zo’n burger. Alleen als heb ik heb gewerkt kan ik wel een berg burgers op. Toen we de show hadden verlaten, zijn we nog even naar een restaurant gegaan voor een snack. Zo liep de zaterdag op zijn einde.

Zondag heb ik gewoon moeten werken. Maandag was ik weer vrij. Ik heb toen lang achter de laptop gezeten voor het tikken van de vorige blogs. Die avond was het weer tijd voor een combinatie van wassen en zwemmen. Dinsdag heb ik weer aan de blog gezeten, nadat ik heb uitgeslapen natuurlijk. Woensdag begon de werkweek weer en ik heb verder niets te vertellen dan tot zaterdagavond. Ja ja we kregen visite. Voordat de visite kwam hadden we geen zin om te koken en hebben we sushi gehaald en thuis opgegeten.

1 van Kate’s klasgenoten kwam met haar vriend op visite. Het plan was om te gaan zwemmen in de tuin van haar moeder. De zus van Kate had echter al andere plannen met het zwembad en dat ging dus niet door. We hebben uiteindelijk bij ons een film gekeken. Ik moest eerst nog even een boodschap doen. De dames wouden daquariz en daarvoor heb je aardbeien nodig. Tsja als de dames daquariz nemen, dan nemen de heren wel bier. Het was al met al een gezellige avond.

Na de zondag begon mijn weekend weer. Kate werkt inmiddels al een poosje bij The Bay. Het probleem voor haar is dat ze haar maar een beperkt aantal uren geven in de week. Kate heeft het geld hard nodig voor als ze weer gaat studeren. Ik heb er lang mee in mijn hoofd gelopen om Kate te laten werken voor de verstrooide mensen waarvoor ik ook heb gewerkt in Vancouver. Kate lijkt mij geschikt als receptionist. Wat mij naast de afstand heeft weerhouden, was dat ik bang ben dat de karakters zouden botsen.

In dat weekend had ik besloten om Kate te vragen wat ze ervan vindt om voor hun te werken. Ze wilden dat wel proberen.De vraag alleen was of er full-time werk beschikbaar was. Een belletje was voldoende om daar achter te komen. Wat ik al had gedacht was dit geen probleem. Ze zijn vrij flexibel. Die maandag zouden we bij ze op visite gaan, wat dan ook meteen een sollicitatiegesprek zou worden. De afspraak was rond 4 uur. Omdat we ons min of meer hadden verslapen en Kate nog naar het postkantoor moest, liep alles wat uit.

Achteraf bleek dit onze redding. Vancouver was die maandag 1 grote chaos vanwege een stroomstoring. Er bleek die ochtend brand te zijn in een ondergrondse kabel waardoor het hart van Vancouver centrum wel 2 dagen zonder stroom heeft gezeten. De stroomstoring trof ook George en Carolanne (de werkgevers) omdat ze klanten in Vancouver hebben. De visite ging niet door en werd verplaatst naar dinsdag. Dat gaf ons echter de tijd om de was te doen. Het was immers maandag

Dinsdag zijn we naar Vancouver gegaan voor de sollicitatie/visite. De afspraak was weer 4 uur. Ik was alleen te vroeg in Vancouver. Het verkeer zat mee en ik was vergeten dat ik normaal gesproken vanaf Mission vertrok. Dat scheelt al 20 minuten. We hebben toen maar in de Mall vlakbij het kantoor onze tijd doorgebracht. Om 5 uur (ja nu waren zij laat) zagen we elkaar in het voor mij bekende kantoor.

Ik zat bij de solliciatie. Het ging volgens mij erg goed. Kate leek erg op haar gemak. Na de sollicitatie kreeg Kate een uitleg van George hoe de telefoon werkt Dat gaf mij de gelegenheid om bij te babbelen met Carolanne. Ik heb het idee dat zij erg graag wil dat ik blijf . Dat denk ik toch niet.

Na de uitleg zijn we naar het appartement gegaan van hun. Kate was met de auto van Carolanne via Stanley park daar naar toe gegaan Carolanne heeft een klassieke renault cabrio. Dat vond Kate wel even geweldig. George was bij mij in de auto gegaan. Wij zijn via de slijter en de pizzaboer naar het appartement gegaan. Het appartment is fraai gelegen aan English Bay. Zo’n uitzicht is echt wonderschoon en als ik geld zou hebben zou ik er zeker wonen.

Helaas zijn ze niet de meest georganiseerde mensen. Het was daar gewoon een zooitje. (Het is gewoon zonde om te weten dat ze daar gedurende het een jaar maar een aantal weken wonen en niet eens aaneengesloten.) Maar goed voor het uitzicht hoef je niet naar binnen te kijken. Helaas was het balkon niet veel beter. Maar dat is niet geheel hun schuld. Een duiven paar vindt dat balkon ook wel mooi en heeft daar een nest met eieren. Het nadeel van deze bewonders is dat ze de hele boel onder schijten.

Maar goed nogmaals het uitzicht is echt schitterend. Helaas moest ik woensdag weer werken. Nadat ze mij het zwembad hadden laten zien dat in de kelder ligt, zijn we naar huis gereden. Het zwembad is groot genoeg om baantjes te trekken. Rond 10 uur reden we daar weg. Onderweg hadden we nog een onverklaarbaar akefietje met de auto. Bij een heuvelklim roken Kate en ik een brand lucht. De auto bleef het verder gewoon goed doen. Gister moest de auto voor een service beurt naar de garage. Daar heb ik gevraagd of ze erna konden kijken. Gelukkig konden ze niets serieus vinden.

Woensdag moest ik weer werken. Die avond heb ik Kate mee uit eten genomen. We hadden wat te vieren. We zijn vanaf die dag 2 jaar aan het daten. Ik vond dat een mooi gelegenheid om naar een restaurant te gaan. Ik had een heerlijk mixed grill van vis. Kate had zelfgemaakte raviolli. Beide hadden we een cocktail niet te vergeten. Al met al was het erg lekker.

Kate’s eerste werkdag was donderdag. Omdat ik de auto heb, moet ze met de trein die vanuit Mission vertrekt. Ze neemt de trein van 7:40 en komt tegen 9 uur aam op haar werk. Dit betekent dat ik haarnaar het station moet brengen. We moeten om 6 uur opstaan. Dat vind ik niet zo’n probleem omdat ik anders om 6:30 moet opstaan. Dat half uurtje overleef ik wel. Zo werken we beide volle dagen.

Mijn weekend is nu weer aangebroken. Gister had ik Kate eerst weer naar het station gebracht. Daarna heb ik mijn auto dus naar de garage gebracht voor een servicebeurt. Ik kon erop wachten als ze niets zouden vinden. Het was mooi weer en waarom ook niet. Ik moest nog even naar de bank en de gemeente voor het vuilophaalschema. Dat was allemaal wel te belopen. Vervolgens ben ik naar de bibliotheek gelopen. Die ging pas om 10 uur open. Het was pas 9:15. Ik had mijn mp3 speler bij mij. Ik heb lekker op een bankje gezeten en naar muziek geluisterd. Om 10 uur........ werd ik gebeld dat de auto klaar was. Ik ben dus nooit in die bibliotheek geweest.

Daarna heb ik een van de fotoalbums op de blog afgerond. Vervolgens heb ik de was gepakt en ben naar de winkel gereden. Ik had een bon van mijn werk voor nieuwe werkschoenen. Als je bent aangenomen maak je hier aanspraak op. Wie ben ik dan om daar geen gebruik van te maken? Het uitzoeken duurde langer dan ik had gehoopt. Tja werkschoenen zitten nooit lekker als je ze past. Ik heb uiteindelijk een mooi nieuw paar gevonden en het heeft mij niets gekost. Kijk dat is altijd lekker.

Het probleem was alleen dat ik de was zou doen. Kate zou pas om 6:40 aankomen op het station. Dan zou de was wel erg laat klaar zijn. Ik liep echter pas om 6:00 de winkel uit en toen moest ik nog naar Mission. 6: 20 kwam ik in Mission aan bij Kate’s moeder thuis. Ik heb toen gauw een was in de machine gegooid en 6:30 ben ik naar het station gereden. 6:40 zou de trein aankomen en ik was 2 minuten te laat. Dat was nog altijd beter dan de trein die 20 minuten te laat was. Als je dit soort dingen toch van te voren zou weten............

Nu is het dinsdag. Kate heeft de auto en ik ben vanaf 12:00 al bezig met de weblog. Daarvoor heb lekker in bed gelegen. Het is nu 4:30 en ik ben helemaal bij. Hehe. Ik heb nu weer tijd voor andere dingen. Ik zo even naar de buurtsuper om een idee op te doen wat te eten vanavond. Ik zou zeggen kijk naar de verse vakantiefoto’s op de blog en laat eens wat van je horen. Ik vind het ook leuk om te weten wat jullie doen.

Blijf die blog checken