Ha weer een update. In de afgelopen twee weken is er weinig gebeurd. Wat ik in de vorige blog nog vergeten was te vertellen was dat ik daar “floats” op heb. Voor de mensen die dat niet weten dit is frisdrank (Sinas, die hier knal oranje is; dat zelfs de koningin hier verlegen van wordt.) met vanilleijs. Je neemt een glas en doet daar schepijs bovenop wat natuurlijk blijft drijven. Vandaar dat het ook floats heet. To float is drijven. Rare jongens die Canadezen. O ja, of ik het lekker vond? Die Sinas is niet te zuipen om maar even plat te zeggen. En als het ijs smelt ben je gewoon een slechte milkshake aan het drinken. Leuk om geprobeerd te hebben maar ik heb het leiver gescheiden.

Het werk gaat ook goed. Ze hebben mijn proefperiode met een maand verlengt. Het probleem is dat ik mijn pick percentage niet haal. Gemiddeld moet ik zo’n 240 dozen picken in een uur. Dat is dan 100%. Een groot deel van deze dozen is zwaarder dan 20 kilo. Die pak je niet zomaar even op. Voor de rest doe ik alles prima en daarom is het ook verlengt. Afgelopen week heb ik vaak op de zuivelafdeling gepikt. Ik heb te kennen gegeven dat ik daar liever ben. Wie weet wat hiermee gebeuren gaat.

Woensdag 30 april was het natuurlijk koninginnendag. Ik heb hier weinig aan gedaan. Ik moest werken. Kate had nog een oranje T-shirt met daarop “Netherlands” en een kleine driekleur bewaard van twee jaar geleden. Ik heb dat T-shirt zo gevouwen zodat de print goed te zien was en ik heb dat shirt op het Dashboard gelegd van de auto. Zo kon iedereen in ieder geval zien dat ik een Hollander ben en heb ik zo toch mijn eigen koninginnendag gevierd.

Die dag erop moest ik ook weer werken. Na werk bel ik Kate dan altijd om te vragen of ik wat mee moet nemen op mijn weg terug. Of ik zo snel mogelijk naar huis kon komen, want Serena (haar zus) had haar diploma uitreiking. Ze volgde een avond cursus in “small business” (detailhandel/eigen zaak zeg maar). Ze wist al dat ze geslaagd was, maar het officiele gedeelte moest nog gedaan worden. Het begon om 19:00 en ik werk tot 17:30. In anderhalf uur moest ik naar huis, omkleden, eten en naar de uitreiking. Het was overigens niet kate haar schuld om te zeggen dat deze diplomauitreiking er was, maar Serena was het zelf vergeten.

Maar goed ik wist het aardig te redden. Noodles zijn echt een uitvinding. En we hadden op wortels met dip dus ik heb best wat kunnen eten. De uitreiking was dichtbij waar wij wonen. Maar dan moet je wel daar de goede locatie gaan. Volgens Serena was het in het Matsqui Theatre op Clearbrook road. Kate ging zoeken op Google maps en dacht het gevonden te hebben. Om 19:02 waren we op die bestemming. Bleek dat het Matsqui recreational centre te zijn. Een soort buurtcentrum voor allerlei sporten waaronder zwemmen. Ze hebben hier wel zalen, maar er was geen diploma uitreikeing.

Wij bellen naar haar moeder. Die moest praten want de uitreiking was net begonnen. Bleken we naar het Matsqui Centennial Aditorium te moeten gelegen naast het stadhuis. Ik weet wel waar het stadhuis is en gelukkig was dit maar 5 miuten rijden van het ontspanningscentrum. Dus wij “racen” naar dat Aditorium. We waren maar 10 minuten te laat. Niet slecht toch? De uitreiking was net zoals alle andere van wat ik heb gezien. Toespraken met als thema volhouden en werken aan een nieuwe toekomst. Je kent dat wel. Genevieve was er ook en die had al gauw door dat dit heel saai was. Ik sluit mij hier geheel bij aan. Op een gegeven moment moesten alle afgestudeerden hun papiertje op halen. De afgestudeerde hadden een kaartje met daarop hun naam en wat ze studeerde. Dit kaartje gaf je aan de omroeper die dit dan zei. Op dat zelfde moment werd het diploma overhandigd. Ik vond dit erg grappig. Ik had mooi dat kaartje gesaboteerd HAHA.

Na de uitreiking was er cake. De koffie moest je erbij denken. Ze hadden alleen flessen (met etiketten van de school) met water. Nu had ik niet echt veel gegeten dus dat kwam goed uit. Niemand anders wilde cake behalve Genevieve dan. Of ik mijn cake wilde delen met Genevieve. Het waren best grote stukken die ze uitdeelde. Als je het mij vraagt, had Genevieve ook niet gegeten. Voordat ik het wist was mijn cake op. Het was maar goed dat ze genoeg cake hadden.

Serena en een studiegenoot hadden besloten om ijs te gaan eten met z’n allen. Dat laat ik natuurlijk niet aan mij voorbij gaan. Zo gezegd zo gedaan. Wat een ramp was dat. Ze hadden daar ook hotdogs. Omdat Genevieve mijn cake op had gegeten, had ik hier ook wel zin in. Dus we bestellen een Hotdog. Nu is mijn Indisch niet zo goed, maar waarschijnlijk net zo slecht als het Engels van die Indische vrouw die mijn bestelling opnam. Je raadt het al........ Geen Hotdog. Dus opnieuw bestellen. Toen kreeg ik de meest zielige Hotdog die ik mijn hele leven gezien had. Het bolletje was getoast???en de worst was nog kleiner dan mijn pink. Ik kon het niet eens op. Bovendien was mijn Ananas milkshake ook niet wat ik ervan verwcaht had. Maar goed Serena heeft haar diploma en dat ik het belangrijkst.

Het is altijd weer een verassing als ik Kate bel. Zo ook die zaterdag volgend op de donderdag. Dit keer was ze bijna in Langley. Haar middelbare school vriendinnen waren daar en vroegen haar of ze ook wilde komen. Kate had direct uit haar werk de bus gepakt en was daar naar toe gegaan. Ik had er verder geen problemen mee. Ons sociale leven ligt hier op een laag pitje dus dit is een mooi moment voor haar om er eens even uit te zijn. Bovendien had veel van deze vriendinnen lang niet gezien. Voor mij zit er ook een voordeel aan. Kan ik weer eens vis en rijst eten HAHA.

Kate vroeg alleen of ik haar op wilde halen in Langley, want ze moest de volgende dag. Ik vond dit niet zo erg want Langley is maar 20 minuten met de auto. Niet lang nadat ik mijn verse vis had verorberd, belde Kate of ik haar op kon halen in White Rock. Ai dit is twee keer zo ver. Ik was best moe en had eigenlijk geen zin in een lange rit in het donker; rijden waar ik nog nooit geweest was. Maar Kate moest toch naar huis. Nadat ik de route (waar zouden we zijn zonder internet) op een briefje had geschreven, heb ik het asfalt opgezocht. Ik was bijna verkeerd reden, maar gelukkig kon ik keren. Ik had het best snel gevonden. Eenmaal daar aangekomen werd ik uitgenodigd voor een drankje; Alcohol vrij natuurlijk. Na nog wat gepraat te hebben zijn we naar huis gegaan en was het 11:30 toen we weer thuis aankwamen.

Maandag was het weer wasdag. Jullie weten inmiddels wel hoe dit in zijn werk gaat. En is verder niet noemens waardig. Dinsdag ws ik vrij en heb ik voornamelijk Nderlands TV gekeken en we hebben boodschappen gedaan. Kate was ook vrij. Van woensdag tot zondag moest ik weer werken. Het was een bijzondere week in heel Noord Amerika. Het was NAOSH week. Dit staat voor North American Occupational Health and Safety. Dit is eigenlijk niets anders dan veiligheids- en gezondheidsweek voor op de werkvloer in Noord Amerika.

Er waren wat activiteiten georganiseerd. Aan het begin van elke dag was er een vraag over veiligheid waar je wat mee kon winnen. Er was een palletjack rodeo, waar ze mij vergeten waren. Ik had mij opgegeven voor donderdag, maar niemand kwam mij halen en aan het eind van de dag ware ze al aan het opruimen. Dat was natuurlijk weer een beetje jammer. Op donderdag was er een ontbijt van de zaak. Moest ik wel even een half uurtje eerder voor opstaan, maar als de baas betaald is het de moeite waard. Het was een “traditioneel” Canadees ontbijt. Worsten, (Geklust) gebakken ei, en Noord Amerikaanse pannekoeken; van die dikke met maple syrup. Er was gewoon zoveel dat ik zelfs geen lunch meer hoefde.

Het grappige is dat wij op een bord bijhouden hoeveel dagen we zonder ongelukken gewerkt. Het hoogste wat ik tot nu toe heb gezien is 22 dagen. In deze (NAOSH)week was het echter niet boven de 5. Het is altijd goed om bij deze dingen stil te staan, maar of ze daadwerklijk het gewenste effect hebben? Kijk naar deze cijfers en beslis maar voor jullie zelf.

Ja toen was het weer zondag 11 mei en speciale dag voor mij want Broertie Rick was jarig en het was moederdag. In mijn pauze heb ik beide een SMS gestuurd. Ik wilde wel bellen, maar ik verwachtte dat ik een ingesprekstoon zou krijgen voor diegene die rick wilde feliciteren. Bovendien had ik zelf weinig tijd omdat ik op mijn werk zat. Na mijn werk heb ik Kate opgehaald van haar werk en hebben we ons snel omgekleed omdat het ook hier moederdag is.

We zijn met z’n allen uit wezen eten. Dat was erg gezellig en lekker. Chickenwings als voorgerecht en Pasta met garnalen en feta kaas als hoofdgerecht. Op weg naar Kate’s moeder hebben we ook nog een film gehuurd die Kate’s moeder graag wilde zien. Na het eten hebben we die film gekeken. The golden Compas. Al met al vonden de film maar zo zo. Als je het mij vraagt niet echt een aanrader.

Na de film waren we nog even aan het nababbelen en voordat je het weet is het 1 uur. Tijd om naar huis te gaan. Gelukkig zijn we vandaag vrij en konden we uitslapen. Na dit gedaan te hebben wilde ik naar huis bellen voor moederdag en om Rick eventueel te spreken. Maar ik moest eerst een belkaart hebben. Ik ben naar de plaatselijk supermarkt gelopen. Die hadden niet van die kaarten en verwezen mij door naar de benzinepomp. Geen probleem zou je denken. Nauw mooi mis. Deze pomp die 7 dagen in de week open is, was uitgerekend “alleen vandaag” gesloten. Moest ik alsnog onverichte zaken naar huis om de auto te pakken om naar het centrum te rijden. Maar goed dat ik geen hekel heb aan autorijden. Nadat ik een kaart heb gekocht hebben ik drie kwartier staan bellen met thuis. Altijd fijn om te horen dat het goed gaat. Alleen dat weer bij jullie afgelopen week. Is er een mogelijkheid om te ruilen?? HAHA. Niet dat het hier slecht is, maar meer zon en warmer is meer dan welkom. Nadat ik de hoorn op de haak had gedaan en de auto weer vol peut heb gegooid, ben ik weer naar huis gegaan. Ik had inmiddels trek gekregen. Ik had verwacht sneller klaar te zijn en had nauwelijks ontbeten. Na de lunch ben ik achter de laptop gekropen en zie hier het resultaat. Elke keer denk ik dat ik niet zoveel te vertellen heb. Maar dan herinner ik mij weer vanalles en ben ik niet meer te stoppen. In ieder geval hoop ik dat dit weer tot veel leesplezier heeft geleid.

Tot de volgende blog!!!