Maandag was ik vrij. De blauwe auto die ik op het oog heb, heb ik laten checken door de Canadese ANWB (=BCAA). Dit is die afgelopen zaterdag gebeurd. Ik hoefde daar niet bij aanwezig te zijn. Er was wel het een en ander mis. Metname de besturing en de remmen. Daarbij moest de oliefilter en een motorophangrubber vervangen. Die maandag ben ik langs garages gegaan voor offertes. Daar is een prijs uitgekomen. Ik had de verkoper gezegd dat ik de auto alleen voor een bepaald budget kon kopen. Alles wat er aan reparaties bijkomt moet van de prijs af. Daar moest hij over nadenken, maar de volgende dag ging hij akkoord.

Op zichwas het grappig dat ik bij een garage werd doorverwezen naar een autodealer. Die verwees mij weer door naar zijn zwager. Ik had die dag toch verder niets te doen, en wie weet hadden ze wat beters. Ik had niet veel hoop en bleek terecht. Zij hadden alleen troep. Vervolgens heb ik de blauwe auto nog laten checken of er geen lening op rust en of deze niet als gestolen te boek stond. Als ik de auto dan zou kopen, zou de kans groot zijn dat mijn auto in beslag genomen zou worden. En dat willen we natuurlijk niet. Alles bleek in orde. Omdat we allebei op zaterdag vrij waren hebben afgesproken de overdracht op zaterdag te doen.

Vanaf dat moment was dat het enigste waaraan ik kon denken. Ik heb de rest van de week nog gewoon moeten werken. Voor de oplettende lezer. Ik heb gewerkt van dinsdag 25 maart tot en met vrijdag 4 april met alleen maandag vrij. Dit komt omdat mijn week loopt van zondag tot zaterdag. Het is maar afwachten welke dagen je vrij krijgt. Werk op zich was niet bijzonder alleen donderdagmiddag heb ik weer gepickt op de zuivelafdeling En oh ja Pa; ik heb bijna elke dag moeten krabben. Ook dat moet je hier doen.

Zaterdag was het ondanks mijn vrije dag vroeg opstaan. Omdat de persoon, van wie ik de auto koop, die middag een afspraak had, hebben we afsproken om 10:00. Het voordeel van Maple Ridge is dat het op de route ligt naar Mission. Kate’s moeder was bereid om mee te gaan. Ik kan immers niet twee auto’s tegelijk besturen. Dat kwam dus erg goed uit allemaal.

We waren zelfs iets te vroeg in bij de verkoper. Hij had de auto bij zijn moeder staan en was er zelf niet toen wij aankwamen. Maar goed wij waren immers iets te vroeg. De eerste stap was het financiele gedeelte. AU! Voor de mensen die het echt willen weten ik heb 2800 dollar betaald voor de auto. Mijn plan was om met mijn creditcard naar zijn bank te gaan zodat ik niet met een puist geld op zak moest gaan lopen. Maar goed dat is natuurlijk te makkelijk. Zijn bank accepteerde mijn creditcard maatschappij niet. Ik kan overal met mijn creditcard betalen, maar schijnbaar niet overal geld opnemen. Had ik die andere grote maatschappij dan had het wel gekunt Vreemd als je het mij vraagt. We moesten dus naar een bank die mijn creditcard wel accepteerde.

Eerst gingen naar mijn bank HSBC. Die was gesloten op zaterdag. Pas vanaf 23 april gaan die op zaterdag open. We moesten naar een andere bank. We toen naar mijn bank van 2006 gegaan “Bank of Montreal” Dit was zeker een bank die mijn creditcard accepteert (te zien op de ruit van de bank). De bankbediende zag mijn kaart een besloot dat het bij voorbaat niet mogelijk was om een internationale creditcard te gebruiken omdat het de vorige keer ook niet lukte. Ik kon wel pinnen met mijn kaart. Na 2 keer 500 dollar gepint te hebben (biltjetten van 20) was de pinautomaat leeg. Ik weer terug naar de bankreceptie. Ik misste immers nog 1800 dollar. Toch maar proberen of mijn kaart werkt en warempel hij deed nog ook. Ik weet niet of die bankbediende bang was iets fout te doen of gewoon lui was, maar in ieder geval had ik nu het geld en konden we naar zijn bank met een puist geld om het daar te storten. Al met al ben ik helemaal niet onder de indruk van het bankwezen in Canada.

Na dit uur van financien, moest de auto nog op mijn naam komen. Nu moet je weten dat de verzekering van de auto in British Columbia via de overheid gaat (ICBC; ICBC doet ook de rijbewijzen in British Columbia.) Op deze manier kan de overheid ook het geld innen van de verkoop. 6% van de verkoopprijs keching!

Het op naam zetten was ook weer een verhaal. Het persoon die mij hielp was vast net wakker. Ze besloot om eens te kijken of mijn naam al in het systeem bestond. Blijkt er een iemand, met als tweede naam Cornelis, Hogendoorn te heten. Dit bracht alles helemaal in de war. Ze begon dingen te veranderen in zijn gegevens.Ze raakte helemaal de weg kwijt als je het mij vraagt, maar deed erg haar best om dit niet te laten blijken. Enfin 30 minuten later stond de auto op mijn naam en 5 minuten later had ik mijn tijdelijk platen. Uhum geprint papier dat je op je voor en achteruit moet plakken. 26 dollar keching allemaal voor de overheid. De rede voor tijdelijke platen is dat ik mijn verzekering in Abbotsford wilde hebben en zeker niet bij die vrouw die mij hielp in Maple Ridge.

Met deze tijdelijke platen kan ik in ieder geval naar huis rijden. Ik moest eerst Douglas (de vorige eigenaar van mijn auto) naar huis brengen. Canada heeft ook een punten rijbewijssysteem. Hij had het aantal punten behaald om zijn rijbewijs kwijt te raken. Daarom moest ik rijden. Enfin toen hij thuis was en ik de laatste eigendommen uit de auto had gehaald, ben ik in MIJN Pick-Up weer naar het huis van Kate’s moeder gereden. Kate’s moeder was al met haar eigen auto naar huis gereden, maar ik was zelfs eerder omdat Kate’s moeder langs een Garage Sale waren gegaan. Nu wij heel wat uit haar huis hebben, heeft zij weer ruimte om nieuwe zooi te kopen HAHAHA.

In ons huis hebben nog geen bank. Wij mochten die van de beneden verdieping hebben omdat die toch niet gebruikt werd. Omdat ik nu een Pick-Up heb, hoefde we geen busje te huren. Na de lunch hebben Kate en ik de bank ik de bak geladen en zijn naar ons huis gereden. Eindelijk hebben we een bank in huis en vind ik ons huis officieel klaar. Na deze kleine verhuizing, moest ik mijn auto nog verzekeren voor de periode dat ik deze auto wil hebben. Ik ben daarvoor weer naar de BCAA gegaan. Het verzekeren ging veel sneller hier dan bij die vrouw in Maple Ridge. De dag liep op zijn einde. Beide hadden we geen zin om te koken en we besloten een pizza te bestellen. Ik had immers al zoveel uitgegeven dat een pizza er ook nog wel af kon. Met pizza en daiquiri’s hebben we geveird dat het huis af was en ik eindelijk een eigen auto heb.

Zondag zijn we weer naar Kate’s moeder gegaan. Dit keer omdat we haar auto nodig hadden. Kate moest Woensdag afrijden en wilde nog oefenen nu het nog kan. Wij met de Ford naar het examenbureau gereden en hebben daar inparkeren en achteruit rijden geoefend. We waren eerst alleen, maar toen we weer naar huis gingen reden daar genoeg nieuwe automobilisten in spe. Het was goed voor kate om te zien dat iedereen die leert rijden problemen heeft met achteruit inparkeren.

Maandag moest ik echter vroeg opstaan omdat de auto naar de garage moest. Die dingen die BCAA had gevonden, moesten nog gemaakt worden. Nadat ik door mijn eiegn auto thuis was gebracht ben ik weer terug in bed gekropen. Ik heb die maandag ( Ja ik was vrij en dat mag ook wel na 7 dagen werken) niet veel gadaan omdat ik de auto niet had. Gewoon lekker bijkomen. Tegen 4 uur die dag was die klaar en kon ik hem weer ophalen. Een monteur kon mij ophalen om half 5, maar ik kon ook met de bus. Volgens Kate had ik 4 minuten. Ik rennen maar na 15 minuten nog geen bus. Ik bellen naar de garage of de monteur mij op kon halen. Nog geen minuut nadat ik de telefoon had opgehangen hoorde ik de bus aankomen. Echt weer zo’n moment waar je denkt: als ik nauw eerder had gebeld zou de bus er dan ook eerder zijn geweest???? In ieder geval had ik de bus gepakt en de garage weer gebeld om te zeggen dat het niet meer nodig was om mij op te halen. De auto deed het al goed en ik vertrouw erop dat alles wat vervangen moest worden vervangen is. De remmen werken in ieder geval stukken beter.

Die avond zijn we weer naar het huis van Kate’s moeder gagaan. Maandagavond is namelijk onze was avond. Naast de was heeft Kate zus ook mijn haar geknipt. Sinds ik in Canada ben had ik dat niet gedaan en het was dus zeg maar hoog tijd dat de schaar erin ging. Het ziet er nu weer fatsoenlijk uit. Het is alleen wat kouder met werk.

Het werk was weer als vanouds zwaar ik heb weer een dag zuivel gepickt, maar verder is daar weinig bijzonders over te vertellen. Ik heb alleen woensdag mijn rooster verandert omdat ik maandag en woensdag vrij niet zo zag zitten. Het is uiteindelijk. dinsdag en woensdag geworden. Dit betekende wel weer dat ik 7 dagen achter elkaar moest werken.

Enfin Woensdag. Dat was me wel weer een dag. Douglas was zo aardig om mij een volle tank te geven. Maar die raakt ook weer leeg. Woensdag voor werk had ik besloten om te gaan tanken. To mijn verbazing paste geen van de sleutels in die van de bezineklep. Omdat ik graag wilde tanken heb ik Douglas gebeld. Bleek hij vergeten de sleutel van de tankdop aan mij te geven. Ik was op zijn zachtsgezegd niet onder de indruk. Hij zei dat ik de sleutel maar op moest halen. Hij was immers zijn rijbewijs kwijt. Gelukkig kon hij toch wel inzien dat ik zonder benzine niet naar zijn huis kon komen. Als compromis zou hij de sleutels aan Kate’s moeder geven.

De tank was voor minder dan een kwart gevuld. Het moest genoeg zijn op heen en weer naar werk te gaan. Dat was het ook. Gewoon zuinig rijden is het devies. En als het moet kan ik dat ook. Zo rustig ik naar werk ben reden, zo rustig ben ik ook weer terug gereden. Toen ik de deur opende zag ik niet alleen Kate, maar ook Haar moeder, zus en Genevieve. Ze waren waren allemaal in een vrolijke stemming. Dit kon maar 1 ding betekenen: Kate heeft haar N. met andere woorden haar beginners rijbewijs.

Toen ik Kate auto leerde rijden moesten een rode bordje met een zwarte L in de auto achter de achterruit hebben hangen. L staat voor learner (=leerling) Dit betekent dat Kate alleen met iemand mag rijden die meer dan 5 jaar zijn rijbewijs heeft. Nu heeft ze haar N. dit is een groen bordje met een zwarte N. De N staat voor Novice (=beginneling). Dit betekend dat Kate nu alleen in de auto mag rijden. Daarnaast mag er ook 1 vriend of vriendin mee tenzij het familie is. Zij mag wel met heel haar familie in de auto. Elke keer als Kate rijdt moet die N zichtbaar zijn van achteren. In geval van de pick-up doen wij die op de laadklep. Ik heb namelijk geblindeerde achteruiten. Het bordje is 1 grote magneet.

Om dit te vieren zijn uit wezen eten en hebben we sushi gegeten. Daarna zijn we naar Kate’s huis gegaan omdat Douglas daar de sleutel van de benzine klep in de brievenbus had gedaan. Eenmaal thuis aangekomen sleog de schrik mij om het hard. Er lag namelijk geen sleutel in de brievenbus en ik hade de auto de volgende dag nodig om naar`werk te gaan. Bleek haar zus die met haar auto eerder thuis was dan wij de sluetels uit de brievenbus te hebben gehaald. Pfffff wat een opluchting. Kate moeder heeft ons weer thuis gebracht en ik ben meteen wezen tanken (70 liter). Ik heb ook meteen boodschappen gedaan. Ik tank bij mijn supermarkt.

Het is nu dinsdag eindelijk vrij. Tussen donderdag en maadag gaat het leven hier weer gewoon zijn gangetje. Maandag (14 april) was het weer wasdag. Na werk zijn we weer naar Mission gereden. Kate zat achter het stuur. Ik moet toch elke keer weer glimlachen als ik haar in die pick-up zie. De verhouding is een beetje zoek. Het doet mij deugd dat ze rijden zo leuk vindt als zij achter het stuur van mijn auto zit heeft zij een glimlach van oor tot oor. Eenmaal in Mission aangkomen was Kate’s moeder een overheerlijke rosbief aan het bereiden. Ze had had alleen iemand nodig die de piepers moest schillen. Kate was de was aan het doen. Haar zus was nog aan het werken en Genevieve is nog wat jongen om met een mes over weg te kunnen. Nadat ik de piepers had ontdaan van hun jasje, was nog net genoeg tijd om met Genevieve naar de speeltuin gegaan zodat Kate’s moeder op haar gemak het eten af kon maken.

Na het opruimen van de keuken en nadat de was klaar was zijn we weer naar huis gegaan; 1 uur s’nachts. Gelukkig ben ik vandaag vrij en heb ik eindelijk tijd om helemaal bij te zijn met mijn weblog. Na een heerlijke douche en een zondag ontbijt (tomaat met suiker en gebakken ei) ben ik begonnen met tikken en dit is het resultaat. Ruim een maand geleden ben ik begonnen met schrijven in Word. We zijn nu 16 pagina’s verder. Er is veel gebeurt en er was weinig tijd voor mij dit te schrijven. Kate heeft morgen haar laaste examen en ze moet nog wat werkstukken inleveren. Dit betekent dat zij de computer harder nodig heeft dan mij. Sorry voor de vertraging. Ik hoop vanaf nu het weer regelmatig bij te houden. De verhalen zullen wat korter worden dat de grootste dingen nu wel achter de rug zijn. Ik ga nu van de rest van mijn vrije dag genieten. Morgen ook nog vrij en daarna is het weer arbeiten. Ik zou zeggen blijf die weblog checken en de Groeten vanuit Abbotsford.