Goed weekend. Het huis vol spullen, maar nog niets staat op zijn plek. Hoog tijd dat hier wat aan gedaan wordt. Zeker omdat wij al huur betalen. Ze zeggen dat elkaar pas leert kennen als je iets in elkaar moet zetten. Gelukkig ging dat voor ons niet op. Misschien komt dat er geen gebruiksaanwijzingen bij tweedehands spullen zitten. Dan kan daar geen discussie over ontstaan.

We zijn begonnen met het bed. Ik had hier zeker een gebruiksaanwijzing voor nodig. We hebben een badframe wat niets anders is als twee grote metalen F-en (de letter F). Dit werkt als volgt. Je moet de ene F in spiegelbeeld zien en dan aan de andere F schroeven. Voor mij een heel nieuw en op het oog wankel systeem, maar het werkt. Het bed staat nog steeds. Het duurde alleen even voordat we door hadden hoever de F-en in elkaar geschoven moesten worden zodat de boxsprink ertussen passte.

Vervolgens hebben we het bureau in elkaar gezet. We hadden die ter plekke bij de praatgrage vrouw uitelkaar gehaald en we wisten dus ook weer precies hoe die in elkaar moest. Zonder enig probleem lukte dit ook. We hadden alleen het probleem waar die precies moest staan. Omdat de boekkast nog in elkaar moest worden gezet. Dit is overigens het enigste meubel wat we nieuw hebben gekocht. Ondanks dat Kate deze heel graag in elkaar wilde hebben, zijn we toch eerst andere dingen gaan doen.

Ik ben in de keuken bezig gegaan. Gedurende de vrije tijd die ik de afgelopen week had, was ik druk met het schoonmaken hiervan. Wat de vorige bewoners hadden gedaan, weet ik niet. Er zat vet onder de muurkasten over de gehele lengte van de muur. Het leek wel over er iets was explodeerd in die keuken. Het ergste was nog wel het schoonmaken ervan. Ongelooflijk wat heb ik staan boenen. Ik ben er totaal wel 5 dagen mee zoet geweest. Het resultaat mag er zijn. Zelfs de kastplakken zijn voorzien van een soort folie. Het lijkt nu net of er granieten platen in die kasten hangen.

De futon was door de vorige eigenaren met plakband (dat je gebruikt om dozen dicht te houden) bij elkaar gehouden. Voordeel is dat je alles compleet houdt. Nadeel voor ons: krijg die lijmresten maar eens van dat metaal af. Vraag Kate maar eens of ze dat nog een keer wil doen. Ik denk dat je maar beter kunt rennen voor je leven. Maar de futon ziet er uit als nieuw; echt een rotklus.

Die zondag kon Kate dan eindelijk haar boekkast in elkaar zetten. Het is echt haar boekkast. Het enigste wat ik hier aan heb gedaan is de achterplaat op zijn plek houden zouden Kate die vast kon timmeren. Verder heeft ze de afwas gedaan van het servies en bestek wat we van haar moeder hebben gekregen. Kortom een productief weekend. Het huis begint ergens op te lijken.

Die zaterdag hebben we nog niet geslapen in het huis omdat we simpelweg nog geen bedgoed hadden om op te slapen. Dit hebben dus maar meteen meegenomen van onze nacht bij Kate’s moeder. Zondag hebben we dus wel geslapen in ons huis. Nauw ja, slapen. Ik heb het geprobeerd. Het lukte niet helemaal. Schijnbaar loopt er een waterleiding door de muur. Overdag hoor je die niet door al het andere geluid. s’nachts daarentegen is dit goed hoorbaar. Ik werd knettergek.

De waterleiding maakt geluid, maar de huurbaas kan er ook wat van. Die springt van zijn duikplank uit bed of laat iets uit zijn neus vallen om 5 uur s’ochtends. Ik weet het niet. Maar wakker was ik weer. Het vervelende was dat mijn wekker op 6 uur had gezet omdat ik palletjack cursus had om 7 uur. Met al dat lawaai heb ik nauwelijks geslapen. Was dus blij dat ik weer in slaap was gevallen ookal had ik minder dan een uur.

Op een gegeven moment werd ik wakker van het licht. Dat kon niet goed zijn. Een blik om mijn wekker leerde dat het al 7:25 was. En ik moest om 7 uur op mijn werk zijn. Ik dacht door mijn wekker heen geslapen te hebben. Ik heb maar gebeld dat ik te laat was. 20 minuten nadat ik wakker werd stond ik op de zaak. Inclusief een snel ontbijt thuis.

Dat afgelopen weekend was bij ons de zomertijd ingegaan. Ik heb alle klokken verzet. Dus ook de klok van mijn telefoon wat tevens mijn wekker is. Tijdens het wachten, totdat ik opgehaald werd, kwam ik erachter dat ik pardoes de tijd van mijn telefoon 12 uur vroeger of later (het is maar hoe je het bekijkt) had gezet. Hier werken ze met het AM/PM 12 uur systeem. 6:00 AM = 6:00; 6:00 PM = 18:00. Mijn wekker stond dus wel op 6 AM, maar als de tijd niet op AM staat gaat de wekker dus niet af natuurlijk.

Het wachten duurde overigens erg lang het duurde namelijk even voordat men erachter kwam wie de cursus gaf en waar die werd gegeven. toen dat eenmaal duidelijk was, ging ik naar de betreffende vergaderkamer waar doodleuk werd gezegd dat ik te laat was en dat ik volgende week maar terug moest komen. Jammer dacht ik, maar ja hij heeft een punt. Bovendien was er nog zat in het huis te doen(keuken). Echt erg vond ik het dus niet. Ik draaide mij om, maar halverweg werd ik teruggeroepen. Of ik het boek had gelezen? Dit had ik gedaan omdat er een overhoring was over de palletjack. Ik mocht dus meedoen met de cursus wat in feite niets anders was dan het boek doornemen. Ik dacht nog bij mijzelf waarom heb ik het eigenlijk gelezen?

Na het boek door te hebben genomen, was er dus die overhoring. 10 vragen waarvan de docent al liet doorschemeren dat deze erin zouden zitten. Mijn score: 10 van de 10. Een kind kan de was doen. Na deze test mochten we rijden om te voelen. Omdat ik al met deze dingen had gereden, was het voor mij niet nieuw. Toch blijft het wennen. Zeker omdat het warehousepaden vrij smal zijn. Als je wil kan je scherp sturen, maar het vereist toch wat oefening. Na dit “speeluur-en-kwartier” zat de cursus erop.

Een nieuw huis, een nieuwe baan, druk druk druk. Ik ben ondertussen ook nog op zoek naar een nieuwe auto. Omdat ik vroeg klaar was, had ik via een advertentie een afspraak gemaakt om een auto te bekijken. Daarvoor moest ik een uur rijden naar Coquitlam. Het was hondenweer. Kate’s moeder is meegeweest. Het was een groene Chevrolet Cavalier. We hebben afgesproken op een parkeerplaats van het winkelcentrum omdat ze zelf met de bus kwam. OV was rede om de auto te verkopen. Haar vriend haalde haar op in haar auto. Voor haar kwam dat goed uit. Mij maakte het niet zoveel uit.

Toen de auto zag, dacht ik van: ziet er goed uit. Maar van dichtbij was er toch wel het een en ander mis. Het grootste probleem was dat ze hadden geprobeerd in te breken. Het slot hing er half uit en er zat dus een gat in de deur. Het gekke was dat het slot wel werkte. Dit was voor mij de hoofdrede om deze auto niet te nemen. Daarnaast was het dashboardkast helemaal naar zijn gallemiezen en ik vond de auto erg zwaar sturen. De Ford Taurus van Kate's moeder stuurt zelfs lichter. Op zich jammer want verder zag alles er in orde uit.

Die dinsdag hadden we op het werk weer een rondleiding door het gebouw. Alleen stonden we dit keer wat langer stil bij de verschillende afdelingen. Met de nadruk op stil staan. Wat had ik het koud zeg. Verder was het niet zo bijzonder. Het is niet de eerste keer dat ik rondloop in een magazijn. Ik moet alleen wel zeggen dat het erg klein is voor een DC dat heel British Columbia en een deel van Alberta bevoorraad. Ze gaan niet voor niets uitbreiden.

Woensdag was niet veel anders. Onze groep van 7 “newbies” (nieuwelingen) werd opgedeeld in tweeen. En we gingen orders picken. Het versgedeelte bestaat uit twee delen: droog en nat. Droog is bijvoord de aardappels, appels, druiven, aardbeien, paprika champions komkommer enzovoorts. Nat is selderij, brocolli, wortels en sla. Woensdag, donderdag en vrijdag hebben we orders gepickt. De orders werden voor ons uitgezocht zodat we specefieke situaties konden oefenen. Met name de aardappels en wortels vereisen wat oefening omdat deze in zakken zitten. Thuis is in de tussentijd de futon in elkaar en zijn we bezig met spullen een plaats te geven.

1 ding was ik wel achter. Ik moest een nieuwe fleecetrui hebben. Het is daar constant 2 graden en dus erg koud en zeker nu we weinig doen is het gewoon koud. Ik voelde al een verkoudheid opkomen. Woensdagavond zijn we naar Walmart gegaan om ten eerste boodschappen te doen voor het huis, maar ook zeker om een trui te kopen. Uiteindelijk hebben we onze eerste levensbehoeften gekocht en ik ben een mooie rooie fleecetrui rijker HAHA. Na het rondstruinen krijg je honger.

Onze eerste ecthe maaltijd in ons huis was dus…………..een pizza. De keuken was nog niet helemaal klaar en we hadden gewoon geen zin om te koken. Het leuke is met een pizza bestellen is dat je expliciet moet zeggen dat ze aan de achterdeur moeten kloppen. De huurbaas zal namelijk raar staan te kijken als er in 1 keer een pizzabezorger voor zijn neus staat. HAHA. Ik zou zeggen in dat geval: Doorsturen die pizza, zolang hij maar betaald. De tweede maaltijd was soep. Ik was snip en snip verkouden. Moet vast zijn gebeurt tijdens de tweede rondleiding. Stilstaan met te weinig kleding. Normaal gesproken neem ik geen pillen, maar dit keer ontkwam ik er niet aan. Kate was zo aardig om soep voor mij te maken; mijn schat!!!

Meer en meer trekken we in ons huis en gaat het als thuis voelen. Een volgende blog zal spoedig volgen. Blijf checken…….