Ja daar ben ik weer met een update. Vorige week hebben jullie mij even moeten missen. Ja, ik wil ook wel eens op vakantie gaan. Voor de vakantie hadden we bij ons thuis een gezellige barbeque. Iedereen had vrienden uitgenodigd. Dat was erg gezellig en het werd weer later dan goed voor mij is. De Zondag erop was weer een zware

Maar ik had een kotre werkweek voor de boeg. Dinsdag zei tegen de baas:” Tot Donderdag……..over een week” . Ik had een poosje geleden als een reis geboekt naar de CALGARY STAMPEDE. Dit is het grootste Rodeo evenement van Noord-Amerika. Ik voel jullie denken: Rodeo?????

Maar goed, Ik heb Donderdag het vliegtuig gepakt. Het is maar een uurtje vliegen en dan sta je in Calgary. Het openbaar vervoer had ik gauw door en het hotel had ik snel gevonden.

Na de introductie wilde ik wat gaan eten bij de de grote M op nog geen 5 minuten lopen. Waar het niet dat er net een donderstorm overtrok met Hagelstenen zo groot als knikkers. Gelukkig was ik niet de enigste die honger had. Bij mijn groep zaten ook 3 Engelsen en een Semi Engelsman (3 jaar geleden geemmigreerd); Andy, Paul, Ross, en de andere waarvan de naam kwijt ben! Wij zijn ipv de M naar de HOOTERS geweest. En ja Alle serveersters zien er goed uit, maar zijn ook “blond”.

Toen we terugkwamen stond de bus al klaar; en ik bedoel DE BUS. Een schoolbus, zwartgespoten, vol met speakers, leren banken langs de wand en 2 palen De Dames wisten daar wel raad mee. En zo gingen naar de Cowboys. De kroeg van Calgary tijdens de Stampede. Ja ik moest er wel even aan wennen al die Cowboys. Andy kende de DJ. Dat heeft zijn voordelen. Zeker als daar Cowgirls shooters schenken . Mijn handen hoefde ik niet te gebruiken en na de shoot een “milkshake.” Na de vette hap zat de Donderdag/vrijdagochtend erop.

Ik zou een ontbijt hebben de volgende ochtend, maar dat heb ik dus gemist. De Vrijdag is de dag dat de stampede officieel begint. Omdat ik eerst ontbijt wilde, ben ik de groep kwijtgeraakt. Misschien maar goed ook…… Ik ben waarschijnlijk de enigste van de groep die de Rodeo daadwerkelijk heeft gezien. En ik moet zeggen, vanwege de ambiance, het weer, heb ik mij nog vermaakt ook. De Chuckwagonrace, in de avond, was een groepsactiviteit. Het is wat moelijk uitleggen dus als jullie het echt willen weten; google het op. Daarna gingen we weer naar de volgende kroeg. Gewoon weer drinken dus. Al heb ik mij wel wat ingehouden voor de volgende dag; De Pubcrawl!

Een pubcrawl is een ander word voor een kroegentocht. Alleen begint deze om 12:00……S’middags Dus om 12:00 zat ik al aan het bier. Je blijft 2 uur in een bepaalde kroeg en dan ga je naar de “echte” schoolbussen toe die klaar staan bij de kroeg. Er waren er meer dan 100 die van kroeg naar kroeg rijden. Stel je voor door de hele stad rijden gele bussen met uitzinnige jongeren die proberen de bus op zijn kant te krijgen. Dit fenomeen heet “rock the bus.” De competitie met andere bussen was geweldig. Je ging naar 4 kroegen waarbij ik steeds minder en minder weet. Ik weet nog wel dat ik in de laatste kroeg even wat moest eten, want dat schoot er even bij in, net zoals slapen. Eenmaal terug in het hotel ging het feest gewoon verder tot wanhoop van het hotelmanagement.

De Zondag, uitcheckdag, was iedereen brak. Maar ik had een ander probleem. Ik wilde nog een dag langer blijven in Calagry om meer te zien dan alleen de kroegen. De Hostels waren alleen vol. Maar goed dat ik Andy had gevraagd of ik ergens kon blijven slapen. De andere Engelsen sliepen bij een vriend van hem en daar kon ik ook nog wel bij. Deze woonde in het Hartje van Calgary op de 32e verdieping. Schitterend uitzicht over de stad.

Omdat Andy een auto heeft, heb ik veel van de stad kunnen zien. Na een fatsoenlijke lunch zijn we naar een private park geweest waar Andy lid van is. Daar hebben we aan het water gezeten en een potje basketball gespeeld tot de volgende donderstorm. Het weer is namelijk erg raar in Calgary. Uit het niets onstaan er donderstormen die een uur of 2 duren om vervolgens weer met schitterend weer op de proppen te komen. Na het schuilen bij de ouders van Andy zijn we naar een restaurant geweest om vervolgens naar de Bioscoop te gaan. We zijn naar de Pirates of the Carabbian geweest. Er waren plannen om weer naar een kroeg te gaan, maar iedereen was te brak.

De film duurde alleen langer als gedacht en om 1:30 waren we bij onze verblijfplaats. Wat op zich ook weer een stunt was. Omdat we geen lawaai wilde maken hebben we de luchtbedden gelaten zoals ze waren; leeg. Vanwege mijn lengte, Ja rick het heeft ook zijn voordelen, hebben we 2 behoorlijke stoelen tegen elkaar aangeschoven en zo heb ik geprobeerd te slapen. Echt comfortable was het niet, maar ik was allang blij dat ik langer kon blijven. Oh ja Pa, ik werd wakker van de katten die daar ik huis rondliepen!

De volgende ochtend ben ik weer vroeg opgestaan omdat ik nog het een ander moest regelen. Ik wilde namelijk nog een dag in Alberta blijven, ik wilde een auto huren en ik wilde terug met de greyhound. Dit heb ik hele Maandag gedaan. Veel lopen en bussen. Maar uiteindelijk heb ik alles geregeld. Ik ben met mijn huurauto naar de Kananiskis Valley gegaan; de andere kant van de Rockies. Dit is op een uurtje rijden van Calgary. Onderweg kwam ik ook nog een Nederlander tegen (check foto!)

Het hostel waar ik verbleef was echt relaxt. Zeker door de “hostelmanager” Allemaal laidback en ondanks de kleine groep was het bere gezellig. Er kwamen namelijk 2 muzikanten die op doorreis waren naar Alaska. Samen met een Engels stel en 3 Duitsers hebben muziek gespeeld en het werd weer later dan ik eigenlijk voor ogen had.

De volgende ochtend ben ik weer op tijd weggegaan omdat ik de auto voor 1:00 weer moest inleveren. Ik heb daarbij de langere weg naar huis genomen, door de Rockies heen. Je gaat daar namelijk over de hoogste pas in Canada: 2700 meter. Je begrijpt wel; in een auto in de rockies, met andere woorden geweldig genoten.

Na het inleveren had ik nog 5 uur in Calgary voordat de greyhound vertrok. Ik ben ten slotte naar Prince’s island park gegaan. Dit is een stadspark waar de bow river doorheen loopt. Daar heb ik een poosje gezeten om weer terug te komen tot de realiteit en om mij mentaal en fysiek voor te bereiden op de busreis terug. Even voor de goede orde; de busreis duurt 15 uur! En eerlijk gezegd zag ik dat niet zo zitten. Normaal gesproken kan ik namelijk niet slapen in rijdende voertuigen en ik had al een chronisch slaaptekort. Maar goed ik moest wel naar huis want Donderdag moest ik weer beginnen. Om 18:30 vertrok de bus en de volgende dag om 8:45 kwam hij aan in Vancouver (tussen Calgary en Vancouver zit een uur tijdsverschil) wat er in de tussentijd is gebeurt weet ik niet echt. Je wordt elke keer wel wakker van de buschauffeur die de volgende halte omroept, maar er waren er meer dan die ik heb meegemaakt.

Maar goed. Woensdag was ik weer thuis. Na het opruimen, wat boodschappen en avondeten ben ik naar bed gegaan, want Donderdag begon de realiteit daadwerkelijk. Al met al heb ik een enerverende week achter de rug die mij erg goed heeft gedaan. Ik kwam alleen vermoeider terug dan dat ik heen was gegaan; maar ik was wel voldaan. Dit maak je niet mee in Nederland!