Deze week moest ik gewoon weer werken. Maar mijn weekend beloofde een mooie te worden. Ik zou met Wilko en Cammila naar Whistler. Whistler is het Ski-resort van Canada. Wilko zijn baas heeft daar een appartement in de holiday inn.

Vrijdag zouden wij vertrekken. We hadden de skipassen van te voren gekocht bij een 7-11, maar daar moesten we even op wachten. We gingen maar in de tussentijd naar een Koffiebar. Daar kreeg ik het nieuw dat een dierbare mij was ontgaan. Mijn opa.

Maar we moesten ook nog de greyhound bus pakken. Ik had weinig tijd om er bij na te denken. Het was een rare situatie. De busreis naar Whistler was schitterend; een slingerweg door de rockies. Ik meteen mijn ouders gebeld bij aankomst. Zij hebben mij ervan overtuigt dat ik moest gaan genieten.

Dat heb ik ook gedaan. Er was op dat moment een festival in Whistler dus er was vanalles te zien. S'avonds zijn we met zijn drieen wezen stappen. Wat weer een effect had op de volgende morgen.

We wilden zo lang mogelijk skieen dus ging de wekker om 7 uur. Om 8 uur gaat de berg open en we stonden daar om 8:30. Voor mij een prestatie op zich na zo'n avond.

In de ochtend waren de omstandigheden niet goed. De piste was 1 ijsbaan en dat is niet lekker snowboarden. Toen we een stukje af wilden snijden kwam ik vast te zitten in de poedersneeuw. Dat vergde zoveel energie dat ik terug was gegaan naar het hotel.

Dit is mijn geluk geweest. Want na 2 uur rusten ben ik weer gaan snowboarden. Het ijs was gesmolten en daarm heb ik lekker kunnen snowboarden. Het was echter heel zonnig en Wilko is de hele dag wezen skieen. Tomaten zijn rood, maar hij was ook rood. Tweede graads verbrand! Ik was ook iets verbrand.

Na het skieen zij we meteen weer aan het bier gegaan, maar ik moest die dag ook naar huis. Van de busreis terug moest iemand mij wakker maken, die ik gelukkig had verteld waar ik eruit moest.

Van zondag tot dinsdag heb ik weer gewerkt. Woensdag heb ik vrij genomen uit respect aan mijn Opa. Ondanks ik er niet was heb ik op mijn manier afscheid genomen. Het was een hele intense dag.

De rest van de week tot vandaag toe is niet bijzonder genoeg om er woorden aan vuilt te dus hier laat ik bij. Maar het leven gaat door!