In het hostel heb ik 2 personen ontmoet met een verhaal die ik jullie niet wil onthouden.

Een man uit Iran (ben zijn naam kwijt) wilde in Amerika gaan werken. Hij had daarvoor een 'green card'. Bij terugkomst in Iran, hebben de authoriteiten zijn kaart zoek gemaakt. Hij kon niet meer naar Amerika. Daarom is hij met zijn familie naar Canada geemigreerd. Hij heeft hier een baan op een school. Helaas kregen zijn kinderen last van Heimwee en daarom zijn die terug in Iran en verblijft hij in het Hostel(s)

Het tweede verhaal is gewoon bizar. Peter, een Engelsman van rond de 54, was samen met twee aziaten mijn eerste kamer genoot. Op een van zijn reizen had hij een Canadese vrouw leren kennen. Zij was eerst naar Engeland gekomen, maar dat werkte niet. Daarom is hij naar Canada gegaan. Ook dat werkte niet en op het moment dat hij wilde vertrekken stonden er twee agenten voor de deur die hem arresteerde. Hij heeft twee maanden in de cel gezeten met echte criminelen.

De vrouw klaagde hem aan voor mishandeling. Hand in hand lopen werd in een keer meesleuren. Zo noemde hij nog wel meer voorbeelden. het probleem is dat je nergens bij kan wanneer je in de gevangenis zit. Hij kon niemand bellen en dus kon niemand zijn borg betalen.

uiteindelijk kwamen de dochters van de vrouw die waren geschrokken dat hij in de gevangenis zat. Zij hebben zijn borg betaald en uiteindelijk heeft de vrouw de aanklacht laten vallen. Daar stond hij weer op straat. In eerste instantie wilde hij direct naar huis. Hij is toch gebleven om wat meer van Canada te zien.