Hoe een dag anders kan lopen dan verwacht. Het begon weer met een rustige ochtend. Rond een uur of 10 koffie alleen helaas niet met iets lekkers erbij waar ik zin in had. Verkochten ze niet. Een beetje kenmerkend voor de rest van de dag.

Om 13:00 hadden Feike en ik weer afgesproken bij V&A waterfront. Dit keer voor de boot naar Robbeneiland. Om 14:30 zou de boarding beginnen. Om 15:00 zou de afvaart zijn, maar toen stonden we nog in de hal de wachten. Dan weet je dat er iets niet in de haak is. Snel daarna werd duidelijk dat de tocht niet door ging vanwege het weer. Het weer in Kaapstad was alleen fantastisch. We begrepen dit niet helemaal. Maar ja zwemmen naar Robbeneiland is ook geen optie.

We wilden toch wat doen die middag. Nu zijn er verschillende stalletjes van boottochten door de haven en langs de kust op. Bij de eerste, en hopelijk beste die we tegen kwamen, hebben we deze zo'n tocht geboekt. We konden kiezen uit een zeilboot of een catamaran. Doe de zeilboot maar. Het kaartje moest even verderop geprint worden en of wij even konden wachten. Even later komt die dame terug met de mededeling dat het toch de catamaran wordt. De zeilboot was al volgeboekt. Het maakte ons in eerste instantie al niet uit dus wij de catamaran op.

Eenmaal uit de haven werd ook in 1x duidelijk waarom de boot naar Robbeneiland niet ging. Toen merkte we pas wat voor een wind er stond. Voor de catamaran geen probleem een grote ferrie, die veel meer wind vangt, wel. Op de boot schonken we 2 dingen: fris en wijn. Dus in plaats van een biertje waar we wel zin in hadden werd het wijn. Ook geen straf, maar op een onstuimige oceaan is dat nog best lastig drinken. Verder zagen we nog zeehonden en dolfijnen. Bovendien is Kaapstad vanaf de boot gezien ook erg mooi.

Al met al een mooie tocht, al duurde die maar een uur. Na een bierplankje (plank met kleine glaasjes bier om te proeven) kregen we onderhand wel trek. We hadden onze zinnen gezet op Boboti. Blijkt dit nergens te krijgen. En de tent die te boek staat als de plaats voor Afrikaans eten, al hadden ze geen Boboti, zat al vol. Voor die tent zaten we nog even te praten met een man over waar we misschien dan konden eten, toen er ineens een vent in een vreemd pak bij ons kwam staan. Bleek hij een net geopend restaurant aan te prijzen en ze verkochten ook Boboti.

Eenmaal daar aangekomen bleek ook waar die man zo raar gekleed was. Ik heb gemist dat het bestond. Het restaurant is namelijk in de Steampunk stijl opgezet. Het laat zich het best omschrijven als Victoriaans industrieel. Ik zou zeggen google het even. We waren er alleen niet voor de stijl, maar voor het eten. We kregen een kaart, maar daar hadden we weinig aan. Ze deden alleen de burgers van het menu; en lekkere burgers! Overigens stond Boboti niet op die kaart, maar dat terzijde. Toetjes: alleen die met schepijs worden geserveerd. Gelukkig was dit ook weer goed. Zou het komen dat beide bereid waren met Jack Daniels?!

Onze serveerster wist ons te overtuigen dat ze ook hele lekkere cocktails hadden. Omdat dit de laatste dag samen was, vonden we dat dit kon. Wij op de kaart kijken en een keus gemaakt. Hadden ze geen meloen meer. Daar ging mijn cocktail. En geen bananen. Daar ging Feike zijn cocktail. Moesten we weer wat anders kiezen. Dat waren we inmiddels wel gewend.

De avond was nog niet voorbij. In het restaurant was ook een wijnproeverij bezig die, toen wij kwamen, op zijn eind liep. Alleen bleven de deelnemers hangen. Uiteindelijk hebben we hun zitten kaarten. Intussen begon de wijn ook zijn werk te doen. De Engelsman van het stel viel uiteindelijk op de vloer van het restaurant in slaap. De eigenaar van het restaurant, die inmiddels erbij was gaan zitten om te socializen, vond het wel best. Had hij nog niet meegemaakt dat er mensen in zijn toko in slaap vielen. Voor ons was dat het teken om de taxi te pakken en vaarwel te wensen. De volgende ochtend zou ik uit Kaapstad vertrekken.