Ik ben benieuwd naar wat men dacht in de blog waarin ik schreef de bungee niet gedaan te hebben. Verstandig? Watje misschien? Queenstown is de adrenalinehoofdstad van de wereld en zoals gezegd: "De keuze is reuze."

De bungee daar was 43 meter hoog. Bovendien is een bungee niet uniek. Daarvoor hoef je niet naar Nieuw Zeeland. De canyon swing die ik heb gedaan is dit wel. Dit is namelijk de hoogste swing van de wereld. Je staat op 109 meter hoogte en valt 60 meter vrije val naar beneden. Vervolgens schommel je dus zo'n 40 meter boven de grond, waarna je weer om hoog wordt gehesen. Een mooie uitsmijter op het Zuider Eiland.

9:30 was het zover. We waren met 6 personen die dezelfde kronkel hebben als ik. Ik was als laatste aan de beurt. "Hoe wil je springen?" doe maar achterwaarts. Zo gezegd, zo gedaan. Uiteraard krijg je een harnas aan. Voor de foto houden ze je eerst vast aan je harnas en laten ze alvast even balanceren op het randje. Vervolgens trekken ze je terug. Daar stond ik dan. Ik vroeg of ik de sprong mocht wagen. "Ja hoor, ga je gang."

Bij dit soort dingen moet je niet denken, maar doen en ik sprong meteen. Tijdens de instuctie zeiden ze dat ik ze aan moest blijven kijken. Op het moment dat ik sprong zeiden die gasten ineens : NEEEEE!! Dat had weinig zin meer. Mijn 60 meter vrij val was reeds ingezet. Met mijn achterwaartse sprong zag ik die gasten steeds kleiner worden, maar ik had geen idee wanneer het touw mij zou opvangen. Dit gebeurde enkele seconden later. Dat is even anders wakker worden. En ja, de swingmedewerkers maakten een grapje.

Blijft het hierbij? Uhmm nee. Ik had al gehoord dat je op verschillende manieren naar beneden kan, maar ook met verschillende dingen. Ik had gehoord dat je met een driewieler naar beneden kon. Dit blijkt te kloppen. Ik wilde dit eigenlijk meteen al doen. Maar omdat ik salto's niet zo zag zitten werd mij dit afgeraden. Je voelt hem al aankomen. Het zat me toch een beetje dwars dat ik de driewieler niet gedaan en dus zat er niets anders op dan een tweede sprong. Toen de medewerker van de swing hoorde dat ik met de driewieler ging, zag ik zo'n blik van: doe dat nauw niet, maar ik was vastberaden. Het harnas had ik nog aan en het was een kwestie van de fiets vastmaken en gaan zitten. De eerste sprong deed ik zelf. Bij de sprong met de fiets krijg je een flinke zet. "We tellen af hè. 3" en daar ging ik al (grapjassen). Dit was intens. Je zou denken dat een tweede sprong minder is. In tegendeel; ik keek letterlijk de afgrond in tijdens mijn val en niet veel later ging ik voor mijn gevoel alle kanten op. Holy sh*t. Wat een ervaring. Toen de tijd op was en de meesten 2 keer gesprongen hadden gingen we weer terug naar Queenstown. Voor mij betekende dat spullen pakken en op naar het vliegveld. Tijd om het Noorder Eiland te bekijken.