Er gaat niets boven een goede stevige ochtendwandeling. Nauw ja, ik moest mijn wandeling goed timen in verband met het tij. Dit betekende dat ik om 6:30 moest beginnen met lopen. Omdat ik heen via de kust ben gelopen, ging ik nu via de Gibbs heuvel terug naar het punt waar ik gisteren ben begonnen. Ik wist dat de heuvel 500 meter hoog is. In het begin ging het geleidelijk omhoog, maar naarmate de hike vorderde hoe stijler het werd. Het gaf wel een lekker gevoel toen ik de top had bereikt. Naar beneden ging uiteraard een stuk makkelijker.

Na een pauze bij het startpunt van de vorige dag ging ik voor de volgende etappe. Tussen 8:00 en 12:00 was het laag tij. Ik moest tussen ergens tussen die tijden voorbij Awora zijn. Rond 11:00 kwam ik aan bij de tidal crossing bij Awora. In mijn naïviteit dacht ik dat het helemaal droog zou vallen. Dit bleek niet het geval te zijn. Halverwege heb ik mijn schoenen uitgetrokken en ben op blote voeten verder gegaan. Met al dat grind en schelpen loopt dat niet echt lekker en ik was blij toen ik de overkant had bereikt. Tijd voor een welverdiende lunchbreak bij de Awora hut.

De laatste etappe was van deze hut naar de hut waar ik de nacht door zou brengen: Bark bay. Over dit laatste stuk heb ik nog drie uur gedaan. Uiteindelijk ben ik zo'n 9 uur onderweg geweest. Eerlijk is eerlijk: dat is beetje veel op een dag. Zeker als het terrein op en neer gaat. Ik was blij met het bereiken van de hut. Ook deze ligt aan een baai. Dus daar heb ik lekker op het strand gezeten om bij te komen, samen met de zandvliegen. Kennelijk houden die van Nederlands bloed, want ik ben een flink aantal keer gestoken. Alleen begint dit pas een dag later je jeuken, ben ik achter gekomen.

Bark bay hut was aanzienlijk voller. Ik raakte aan de praat met twee Duitsers die maar wat blij waren met mijn kruiden van mijn instant noodles, die ik de vorige dag niet nodig had. Zelf had ik pasta in blik dat koud net zo lekker is als warm. Mijn gasbrander heb ik uitgeleent aan een ander Duits stel (meer als de helft kwam uit Duitsland). Samen met dat stel en een stel uit Groenland, of all places hebben we de avond doorgebracht.

De volgende ochtend wilde ik weer een zonsopgang zien. Dit leverde een paar mooie foto's op van rode luchten. Helaas blijkt de boeren wijsheid te kloppen. Ochtendrood, water in de sloot. Om 8 uur ben ik begonnen met lopen. Ook dit weer te maken met het tij en het weer. Halverwege kan je namelijk een stuk afsnijden wanneer het laagtij is, waardoor je 3 kwartier bespaart. Inmiddels was het licht gaan regenen, maar omdat je grote delen onder bladerdak loopt, heb ik mijn poncho in de verpakking gelaten.

Mijn lunchbreak had ik op een strand, waar je kon schuilen onder bomen. Daar zaten wederom een paar Duitsers die niet erg spraakzaam waren. Ik weet niet of ze het nu fijn vonden dat ik bij ze ben gaan zitten. De Belgen die ik onderweg tegenkwam waren een stuk spraakzamer. Dat het Belgen waren kon ik snel zien. Wie loopt er anders met een paraplu met " I love rain" ? Door de regen, die overigens steeds heviger werd, heb ik maar hele korte breaks gehouden. Om 14:00 had ik heb begin van het pad, en dus miin eindpunt bereikt. Ik was kleddernat en had zin in koffie. Gelukkig was er een lunchroom om de hoek. Ik had tijd zat, want om 16:00 zou er een bus naar Kaiteriteri gaan. Ik moest alleen nog mijn gehuurde spullen min of meer naar de overkant brengen. Eerst koffie. Wat is inmiddels nog wat harder gaan regenen dat ik even heb staan wachten totdat het wat minder werd. Toen ik het terrein op kwam werd ik aangesproken of ik naar Kaiteriteri moest en zo ja, stap dan in. Dat kwam even mooi uit; spullen snel achter gelaten en terug naar het hostel. Daar heb ik een heerlijke douche genomen. Met eten heb ik mezelf verwent met een bord spareribs. Ik vond wel dat dit mocht na de instant noodles en blik pasta.