Donderdag; het begin van de toer. Het hostel waar ik verbleef was als eerste aan de beurt om te worden opgepikt. Vervolgens reden we een rondje Christchurch om de rest op te pikken. Wederom was de rit naar Kaikoura eentje door een prachtig landschap.

In de bus kan jezelf opgeven voor betaalde activiteiten. Kaikoura staat bekend om zijn vissen spotten; walvissen en dolfijnen in het bijzonder. Ook het dolfijnzwemmen behoorde weer tot de mogelijkheden. Beide heb ik al een keer gedaan dus ik sloeg over. Daar was ik maar wat blij mee. Die dag was het te onstuimig en dus werden de tochten afgeblazen. In plaats daarvan werden ze de volgende ochtend om 5:30 gehouden! Met andere woorden om 4:00 opstaan om daarna -het koude water te zwemmen. Nee, ik kijk wel naar discovery channel.

Was er voor mij dan niets te doen? Helaas was het ook te onstuimig voor albatrossen spotten en om zelf te vissen. Het enige wat overbleef was een hike over het schiereiland. Niet erg hoor. Was een goede opwarmer voor de hike die ik twee dagen later zou doen.

Zoals gezegd was het weer onstuimig. Maar toen ik begon met wandelen was het wel droog. Onderweg kwam ik langs een sealife museum. Gezien de grootte van het gebouw kon het niet veel zijn. Dit klopte. 8 dollar armer en 20 minuten verder stond ik weer buiten. De waterbakken waar je vissen en anemonen aan mocht raken waren het hoogtepunt.

Het echte hoogtepunt moest nog komen. De dame van het VVV-kantoor vertelde mij over een kraampje langs de route waar je verse crayfish kon eten. Crayfish zitten tussen garnalen en kreeft in. Dat het niet zuiver droog was, deed het er niet minder om smaken.

Even vederop zou er een zeeleeuwenkolonie zijn. Er waren wel zeeleeuwen, maar niet zo veel. Bovendien doen die beesten bar weinig aan land. Ik had dit snel gezien. De eigenlijke wandeling begon eigenlijk nu pas. Het waaide flink en er viel lichte regen. Gelukkig regende het niet door, maar brak de zon door. Dat loopt een stuk aangenamer.

Rond een uur of vijf was ik weer terug in Kaikiora. Ik had zin iets, toen ik het bordje zelf gemaakt ijs zag, was ik verkocht. Met 6 smaken was er niet veel te kiezen, maar dit is wel het lekkerste ijs wat ik in mijn reis heb gehad. Zo zie je maar: kwaliteit gaat boven kwantiteit.

Eenmaal terug in het hostel zaten daar de reisgenoten die er een beetje verveeld uitzagen. Want naast de wandeling en het vissen spotten is er niet veel meer te doen. Het werd later toch erg gezellig nadat er bier was gehaald en de kaarten op tafel kwamen. We vergaten bijna te eten. Om 21:00 hebben we nog een pizza gegeten. Op de gevel van de pizzeria stond: best pizza ever. Niet dat dit klopt, maar volgens de eigenaar omdat het kan. De eerste dag van de toer kwam daarmee tot een einde.