Voor de verandering eens geen nachtbus, maar gewoon weer eens overdag. De volgende bestemming is Brisbane en dat is maar 5 uur rijden. Dus zo gezegd zo gedaan. Alleen begon het tijdens mijn rit te knagen dat ik nog helemaal niet gesurft had. Dus wat doe je dan. Juist: surfen. Alleen dan over het internet; op zoek naar een surfschool. Tegenwoordig kan dat allemaal in de bus. Op een gegeven moment had ik er zowaar 1 gevonden die vrijdag vertrok en duurde tot zondag inclusief verblijf. Precies wat ik zocht.

Ik moest alleen even door naar Byron Bay dat ongeveer 200 kilometer vederop ligt. Dat moest ik zelf regelen. Eenmaal aangekomen in Brisbane was het meteen door naar een balie met de vraag of ik nog in Byron Bay kon komen. 40 dollar armer en een half uur later zat ik een busje naat Byron Bay.

Nu zag ik daar een fenomeen wat ik al in geen tijden meer het gezien. File. Het was vrijdag en voor het weekend trekkenen veel stedelingen erop uit. Alleen, gezien de kapriolen die ik heb gezien, zijn die ozzies uit Brisbane hier niet aan gewend.

Om zes uur kwam ik aan bij the Arthouse factory. In eerste instantie had ik nog niet zo daar waar ik was beland. Daar had ik geen tijd voor, want een half uur later zou ik met de met surfklas gaan eten. Ik kreeg kamer nummer 6 aangewezen. Nu ben ik wel wat gewend, maar dit was wel erg krap en muf. Bovendien stond er in email dat ik in een "teepee" zou gaan slapen. Na het eten, maar even vragen hoe dat zit. "Ooh ja. Teepee nummer 6. Sorry." Die teepee (een indianentent) zag er een stuk netter uit. Uitpakken had ik ook nog niet gedaan. Dat deed ik ook in de teepee. Nu ben ik in Byron Bay om te surfen en heb voor surfen niet veel meer nodig dan een zwembroek. Laat ik die nu net vergeten zijn in het vorige hostel. Gelukkig vergeten wel meer mensen hun zwembroek en dus kon ik er 1 gebruiken uit de gevonden voorwerpen.

Nadat ik geïnstalleerd was in mijn tent ging ik eens over het terrein lopen. The Arthouse Factory is een hostel, surfcamp en camping in 1. De meerderheid van de gasten zijn in de meest letterlijke zin van het woord relaxt. Surfers, Skaters, Hippies en Hipsters. Niet dat hier iets aan scheelt. Just chill-out. Dat is het devies. Dat heb ik dus ook gedaan samen met een stel Duitsers.

De volgende ochtend, hoe kan het ook anders, moest ik er weer vroeg bij zijn voor de eerste surfles. 7:30 verzamelen. Helaas had 1 van de surfinstructeurs zich verslapen en hebben we een half uur voor Jan Joker staan wachten.

Wij zijn gaan surfen in Lennox Head. Het Zusterdorpje van Byron Bay. Voordat je gaat surfen ga je eerst de zee inspecteren, vervolgens volgt er een Yoga sessie om de spieren op te warmen en pas daarna ga je het water in. Voor de temperatuur hoefde je geen wetsuit aan, maar met mijn ietwat grote zwembroek leek het mij geen overbodige luxe. Zoals altijd is surfen moelijker dan het lijkt. Met hulp van de instructeurs heb ik een paar golfen kunnen pakken, maar ik vooral golfen kunnen happen.

De les duurde 2 uur. Na het ontbijt was de rest van de dag voor jezelf. Ik heb die tijd gebruikt om wat dingen te regelen vokr Nieuw Zeeland. Hier kom ik in een andere blog op terug. Het is inmiddels zaterdagavond. Met fe groep hadden we afgesproken in de Railway bar. Dat was een schot in de roos. Er speelde daar een coverbandje die ovefal een funky reggae sausje overheen gooide. Helaas speelde zij buiten en moesten ze om 10 uur stoppen. Op advies van 1 van de instructeurs zijn we naar een andere band gegaan. Wat een herrie was dat. Ik heb het krap een uur uitgehouden. Vanaf dat moment ging ieder zijn eigen weg. Ik ben naar de cheeky monkeys gegaan. Voor nog een laatste drankje. Ik kon het natuurlijk niet al te gek maken, want de volgende ochtend moest ik weer op de plank staan.

Dit ging al aanmerkelijk beter. Helaas moest ik het hiermee doen, want deze dag begint ook de terugreis naar Sydney. Hiervoor moest ik eerst met de Greyhound terug naar Brisbane. Ik wilde met de gratis shuttlebus naar het busstation. Ik was 5 minuten te vroeg, maar geen na een half uur nog geen shuttlebus. Even vragen. "Ja, soms vergeten ze de tijd." Okay. Net toen ik wilde gaan lopen, kwam hij eraan voor de volgende geplande rit. Achteraf bleek onze buschauffeur standaard 5 minuten eerder te vertrekken. De Greyhound had ik nog wel op tijd. Wordt vervolgt.