Deze dag begint al rijdend. Dat heb je met een nachtbus. Desondanks heb ik het meerendeel niet meegekregen. Rond 11 uur kwam ik aan un Airlie Beach. Na het inchecken in het Hostel heb ik eerst op mijn gemakie gegeten: 3 miniburgers met 3 mini biertjes.

Verder heb ik die dag met name besteed aan trips boeken en de was; korte broeken waren op. s'Avonds heb ik in een bar nog wat gegeten. Het was die avond halloween, maar dat werd maar half gevierd in Airlie Beach. Volgens mij waren het vooral de Engelsen die verkleed waren.

De volgende dag moest ik echter vroeg weer op om aan boord te gaan van de Waltzing Mathilda; een kleine tweemaster en mijn thuis voor de volgende de 2 dagen en nacht. Vanuit Airlie Beach gaan verschillende boten voor 1 of meerdere dagen varen rond de Whitsunday islands en deze boot paste precies in de planning.

Ik was als een van de eerste aan het wachten. Kom ik daar een van de Duitse meisjes tegen waarmee ik heb gereisd van Melbourne naar Adelaide. We hebben even snel bij gekletst, maar veel tijd was er niet, want de boten vertrokken.

Ik was natuurlijk niet de enige op die boot. Aan boord 2 bemanningsleden en nog 13 andere gasten: Fransen, Engelsen en Zweden. Nederlands ook die zijn weer present; +4 met mij erbij. Alleen liet ik aan de andere niet meteen blijken dat ik uit Nederland kwam. "Where are you from? " "Ooh doe maar in het Nederlands wel zo makkelijk."

Enfin, nog geen uur uit de haven werden we getrakteerd op een show van speelse dolfijnen. Volgens de kaptein komt het eigenlijk niet voor dat juist daar dolfijnen zijn en dat ze zich zo lang laten zien. Als klap op de vuurpijl liet een schildpad zijn gezicht nog even zien.

Niet veel later kwamen we aan bij de eerste snorkelspot Dit zouden we die dag 3 keer doen. Dat betekent wederom in de wetsuit. Niet dat het water daar zo koud is. In tegendeel. Dit is voorzorg voor eventuele kwallen. Snorkelen was ook hier weer erg mooi. Ik werd op een gegeven moment zelfs gevolgd door een aantal vissen. Misschien was dit stiekem leuker als duiken.

Tegen een uur of 4 zat de laatste snorkelsessie erop en. voerden we naar een baai waar we voor anker gingen en in de tussentijd genieten van de zonsondergang. Eenmaal voor anker hebben we een hele tijd buiten zitten kletsen. Om 10 uur ging iedereen zo'n beetje naar bed omdat de volgende ochtend om 5 uur de motor weer werd gestart ivm getijde. Ik ben ook maar naar bed gegaan. Ik werd wel wakker van de motor, maar miin bed was uiteindelijk sterker. Ik bleef nog even een uurtje snoozen.

De volgende tocht ging naar Whithaven beach. De boot zelf kan daar niet aanleggen. Met een rubber bootje werd je aan land gebracht. De vorige ochtend had de kapitein het rubber bootje nog lek gevaren. Gelukkig bestaat zo'n rubber band uit meerdere compartimenten en was alleen rechtsachter lek en konden we aan wal.

Eerst hebben we Whithaven beach bekeken vanaf een lookout point. Dat was al indrukwekkend. Daarna gingen we maar het strand zelf. Whithaven beach is echt mooi. Wit zand zo fijn als poedersuiker; Blauw en kristalhelder water. Je kon de pijlstaartroggen zien zwemmen.

We zijn twee uur op dat strand geweest en dat heeft geen minuut verveeld. Om 11:00 was het weer tijd om naar de haven te gaan. Dat was nog 5 uur varen. Gelukkig stond er deze dag wel genoeg wind en hebben we echt kunnen zeilen. Tijdens het zeilen lekker relaxen en gegeten. Als ik al stress zou hebben is dat er nu helemaal uit.

In Airlie Beach zo ik wederom een nachtbus nemen. Maar waar in Cairns nog lockers waren bij de bushalte, was hier alleen een openbaar toilet. Gelukkig vond de andere Nederlandse backpacker het geen probleem als ik mijn tas voor een paar uur zo stallen in haar kamer van een ander hostel; ruimte zat. Een kamer voor 8 personen waar er maar twee verbleven. Het klopt wat ze zei, alleen niet voor lang. In 1 keer kwamen daar 6 Zweedse meisjes binnen. Toen werd het in 1 keer krap in dat hutje.

Mooi moment om wat te gaan eten nog in Airlie Beach. Omdat alle tafels vol waren belandde we uiteindelijk naast een Australische stel. Daarmee raakten we aan de praat en voordat ik het wist, was de tijd alweer aangebroken om naar de bushalte te gaan.