Dag 4, 5 en 6. Over deze dagen kan ik kort zijn. Er is niets. Gek genoeg is dat juist heel mooi. Is er niets te vertellen? In tegendeel. Niet met deze groep. Onze eerste stop was Williams Creek. Een plaatsje met minder inwoners dan onze groep groot is. O ja het heeft ook een vliegveld. De landingsbaan is net zo lang als het dorp zelf.

Een dag eerder kon je jezelf opgeven voor een vlucht van Williams Creek naar Coober pedy over de painted Desert. Dat vond ik vals spelen want ik wilde de hele tocht over land doen. Toen bleek dat we een rondvlucht deden heb ik mezelf opgegeven. Eenmaal aangekomen, bleek er een misverstand te zijn over de vlucht en we zouden niet vliegen. Op zich niet erg. Ik zag dit als bonus. Maar omdat twee alleraardigste mensen een uur wilden wachten ging het toch door.

Dat deel van de painted desert is niet te bereiken via de weg omdat die wegen op het terrein liggen van een boer. Het land van die boer is net zo groot als België! We moesten dus eerst over dat land vliegen. Na een half uur kwam de painted desert in zicht. Het laat zich het best omschrijven als de bovenkant van een crème brûlée. Overigens is het landschap zo uitgestrekt dat je geen punten hebt om je te oriënteren. Het lijkt net of het vliegtuig stil stond. In werkelijkheid vlogen we met 200 km/u.

Na de vlucht ging het verder over de oodnadatta track. Op deze track maakte we een uitstapje naar Coober Pedy. Dit is een opaal mijnstad. Het bijzondere aan deze stad is dat de huizen onder de grond zijn gebouwd. De de pizzalunch kregen een rondleiding door een van de oude mijnen en een model van een huis.

Nadat er weer proviand is ingeslagen gingen we weer de outback in. Langs de weg liggen kom je af en toe autowrakken tegen. Dit levert leuke foto's op. De dag liep alweer op zijn einde. Dit keer was ons kamp op Arkaringa cattle station midden tussen de koeien. Voordat we bij het kamp aankwamen reed Shane nog langs een cattle ramp (loopbrug om vee te laden). De hele groep klom op deze ramp en deze foto prijkt nu op de Facebook van Heading Bush. What a way to end the day.

Dag 5 Ik had Shane gevraagd wat de beste dag was om voorin te zitten. Dat was deze ochtend. Ik zat eerste rang over een geweldig stuk van de oodnadatta track. Het leek een beetje op de Dakar. Als eerste gingen we naar een ander deel van de painted desert. Daar hebben een korte wandeling gemaakt. Daarna gingen we op weg naar het plaatsje oodnadatta. Ook dit is weer een plaatsje waar je in een zucht doorheen rijdt. Wij zijn eigenlijk gestopt voor een ding en dat is het pink road house. Dat is het ook precies: een knalroze servicestop. Wie honger had kon daar een enorme burger bestellen. Ik heb gewacht tot en met de lunchstop op weer een ander Cattle station.

Shane vertelde ons over een waterhole waar we eventueel konden zwemmen. Maar let wel, het is niet het meest schone water want je deelt het met vee, als er al water in zou zitten.

Eenmaal aangekomen bleek er voldoende water in te zitten. Ondanks de hitte zat niemand te springen. Nadat Shane er zelf in sprong volgden er meer. Ik kon het toch ook niet laten. Een touwslinger vergrootte de pret.

Finke was de volgende plaats waar we onze Swags deponeerde. Finke is bekend om zijn Desert motorcross race. Het is de finish van dag 1 en de start van dag 2. Shane dacht een deel van de deze motorcross baan te doen met onze 4x4. Dit bleek nog best tricky. Ergens langs de race route was het kamp. De race is ergens in het voorjaar dus je verwacht niemand. Toch hebben we 1 iemand op de motor gezien en laat deze nu net langskomen als ik gebruik maak van de bushdunnie. Ik hoorde hem aankomen in de verte en ik wist niet hoe snel ik er een punt aan moest draaien.

Dag 6. Dit was de dag dat we terugkwamen op het asfalt, maar niet voordat we naar het geografische midden van Australië zijn gegaan. Niet dat er veel te zien is. Er staat een vlag, een maquette en een boek waar je kan schrijven dat je geweest bent. Mooie plek dus on een balletje te trappen. Een volgende stop was een servicestop in Kulgera. Hier was een klein zwembad voor een frisse duik: letterlijk.

Bij een ijsstop kregen we een extra gast. Krissie die een lift nodig had naar Curtin Springs. Daar moesten we ook langs om 'fucking good port' te halen. (zo heet dat merk). Terwijl zij in de wagen zat ontstond er spontaan een disco. De gordijnen gingen dicht zaklampen gingen aan en de muziek ging voluit en dansen maar. Krissie wist niet wat haar overkwam, maar dat krijg je als 10 Nederlands te lang in de outback verblijven.

Na stop bij mount fooluru. Beter bekend als mount Conner (vaak denken mensen dat ze al bij Ayers Rock zijn wanneer ze deze berg zien). Gingen we naar een lookout van de echte Ayers Rock op zo'n 30 kilometer. Onder het genot van een biertje gekeken naar de zonsondergang. Weer een dag voorbij.