Dag 1 was de etappe van Adelaide naar Quorn. De tocht voerde ons langs paarse meren, kleine plaatsjes naar het begin van de Flinders Rangers. Onderweg waren er een aantal stops die relevant zijn voor de route die we volgen: the old Ghan railway. Dit was een belangrijke spoorweg in de ontstaansgeschiedenis van Australië, waar overigens bijzonder weinig van over is. Het is het googlen waard.

Port Pirie was ook een belangrijke stop. Op die stop werd bier en wijn ingeslagen. Hoe verder je de Outback in gaat hoe duurder het wordt. Er moest dus voor 10 dagen en 14 personen voorraad worden aangelegd. Ik heb een slijter nog nooit zo blij zien kijken.

Tijdens de lunchstop in Port Germain kregen we uitleg van de aanhanger waar alles in zat om in de Outback te overleven. Na de eerste bushwalk in mount Remarkable National Park, kwam de eerste slaapstop in zicht. Colebrook community nabij Quorn. Dit is een open aboriginal gemeenschap, waar we op het terrein mochten verblijven. Echt bushcamping was dit niet omdat er een normale WC was, maar een bushdunnie (opklaptoilet) is schooner.

Onderweg hebben we hout gesprokkeld voor het kampvuur. Dat doen we overigens elke dag. Na kangoeroe BBQ, kregen we een demonstratie van de swag. Mijn thuis voor de komende 9 nachten. Een swag is een canvas zak. Hierin liggen een matras zo dik als een tuinstoelkussen en je slaapzak doe je erbij. De bovenkant is niet afsluitbaar, maar wel te bedekken met een flap. 's Avonds net voor het slapen rol je de swag uit. Je wacht zo lang mogelijk met uitrollen omdat je niet wilt dat er beestjes in kruipen. Als je zelf in je swag bent gekropen, slaap je dus in de buitenlucht. s'Ochtends rol je de swag met je slaapzak er nog in op en gaat die bovenop de aanhanger.

De eerste nacht heb ik niet veel geslapen. 1 laag kleding zou genoeg zijn. Jaja. Die nacht dus niet. Het dreigde te gaan regenen. Fris was een understatement. Daarbij heb ik een nieuwe slaapzak gekocht. Een zogenaamde cocon slaapzak, maar het voelde meer als een dwangbuis. Ik kon geen kant op. Laat staan dat ik mijn draai kon vinden. Tenslotte liet Shane zien hoe je een kussen kon maken van een jas met capuchon. Dat kan ik ook dacht ik, ookal had ik geen jas met capuchon. Capuchon bleek echter een essentieel onderdeel het bushkussen. Al met al geen ideale omstandigheden om de slaap te vatten. Toen ik eindelijk een soort van in slaap was gevallen werden we alweer gewekt voor de volgende dag.