Jullie hebben nog een verhaal uit Adelaide tegoed. Hier komt het. Taxi bestelt voor 6:45. Ik moest wel want rond die tijd rijdt er op zondag geen OV. Nu zullen jullie wel denken. Dit doe je normaal nooit op zondag. Klopt. Maar met dolfijnen zwemmen doe je ook niet. Taxi was op tijd en en 20 minuten later stond ik in de haven van port Glenelg.

Laten we beginnen dat het die ochtend best fris was. Dat was nog zonder wetsuit. De wetsuit deed de kou alleen maar versterken en toen was ik niet eens het water in geweest.

Overigens ging het zwemmen een tikkeltje anders dan ik had gedacht. Ik dacht dolfijnen spotten en dan zelf met de dolfijnen zwemmen. Er was alleen weinig zelf zwemmen bij.

De boot was een catamaran. Op het moment dat men een school dolfijnen zag, moest je achterop 1 van de drijvers zit en jezelf in het water laten glijden. Vervolgens moest je een touw pakken en daarmaa werd je meegesleept net zolang als er dolfijnen zichtbaar waren. Waren de dolfijnen weg dan moest je weer op de boot op naar de volgende school. O ja had ik al gezegd dat het koud was. Uit het water op de boot stond ik de bibberen als een rietje.

Nu is dit mijn eerste snorkelervaring. Het zeewater is minder zout dan verwacht en dat was maar goed ook. Bovendien was het water troebel en was het voor de dolfijnen ook zondag. Je voelt het al. Zoveel dolfijnen heb ik niet gezien. We waren om 7:45 van wal gegaan. Pas om 11:00 zagen we de eerste en enige school van drie dolfijnen. Een half uur voor het einde van de toer. Er waren er wel meer, maar die zaten te diep voor ons om onder water te zien.

Het blijven wilde dieren. Het was best even speciaal om een dolfijn in zijn eigen omgeving te zien. Al was het maar voor even. Toen we weer terug naar de haven voeren en de wetsuit uit was, was het best aangenaam toeven op de catamaran. De haven was vlakbij een strand en na de lunch heb ik langs lopen. Mijn pakkie zeewater had ik al gehad dus bleef het bij lopen. Rond een vier ging ik weer terug naar het hostel. Ik wilde op tijd naar bed want dit zou voorlopig even de laatste keer zijn dat ik in een normaal bed zou liggen.