De laatste dag van de toer en ook nu weer om 6 uur op. Dit keer voor een ochtendhike. Iets na zevenen stonden we klaar om naar boven te gaan. Wat was een lekkere hike met hier en daar pittige stukken. Zo'n hike helpt je wel wakker worden.

Na de hike zijn we nog naar een cultureel centrum van de aboriginals geweest. Gedurende deze reis hoor je steeds meer van de geschiedenis van Australië, maar hier zag je ook de schaduwzijde van kolonisatie.

Na een broodje emu (emu pie) begon de rit van ongeveer 600 kilometers naar Adelaide. Het eerste stuk ging over een bosweg dwars door een recent uitgebrand bos. Niet echt mooi, maar wel indrukwekkend. Naast de uitgebrande bomen, zag je een apart soort plant waarvan sommige al richting de 2 meter gingen.

Terug op het asfalt hadden we nog een goede 500 km te gaan. De lunchstop was in Nhill, wat je als mijn naam uitspreekt alleen dan zonder S. De wraps vielen in de smaak en dus waren er nieuwe gehaald. Sla, ui en tomaten waren ook over en die moesten op.

Ter bescherming van de fruitteelt, mag je geen vers fruit en groente meenemen naar de provincie Zuid Australië. Die grens zouden we weldra passeren. Ik verwachtte een controlepunt, maar niets is minder waar. In de middle of nowhere stond een tekstkar die aangaf dat hier het punt was om je groente en fruit te dumpen. Er stonden welgeteld 2 prullenbakken, waarvan 1 al uitpuilde, en dat was het.

Een paar kilometer verderop was wel een controlepunt, maar die is er alleen voor zware voertuigen en dan met name om de remmen te checken. Onze bus valt ook onder de zware voertuigen en dus moesten wij ook gecheckt worden. Alles was in orde, behalve dat er een spiegel ontbrak. Met de belofte dat deze de volgende dag gemaakt zou worden mochten we weer verder.

Al snel werd duidelijk waarom remmen zo belangrijk zijn. Om Adelaide in te komen, moet je een behoorlijke helling naar beneden. Geheel volgens planning kwamen we rond 7 uur aan in Adelaide.

Bryan zette iedereen af bij het hostel waar men verbleef. 3 anderen verbleven in hetzelfde hostel als mij. We moesten toen nog eten. Op advies zijn we naar Chinatown gegaan. Daar nam ik gehakte eend (letterlijk). Als toetje gingen we nog naar een ijssalon met 48 soorten ijs. Ik nam 2 bolletjes, maar in Australië betekent dit 3 scheppen per smaak: allemachtig wat een ijs. Moe maar voldaan; de dag zat er weer op.