Toeren betekent vroeg opstaan. Ook mu weer was het 5:45. Het volgende doel waren de Grampians. Maar voordat we dat deden, gingen we eerst nog even eem laatste keer naar de kliffen van de '12' apostelen. De weg was in eerste instantie nog lekker slingerend. Onderweg nog boodschappen gedaan en een hele oude inactieve vulkaan. Bij dat park heb ik ook de eerste koala's gezien. Na dit park veranderde het landschap. Wat ik niet wist, was dat hier veel landbouw was. We reden door een heuvelachtig landschap wat een beetje doet denken aan Zuid Limburg. Na een tijdje kwamen de Grampians in zicht. Rotsachtige bergen ook ontstaan uit een vulkaan vele miljoenen jaren geleden. Later die die dag zouden we zijn gaan beklimmen. Dat kan natuurlijk niet op een lege maag. Eerst naar onze verblijfsplaats om wraps te eten. Na de wraps zijn we gaan naar de top van de Grampians gelopen. Dat was een aardige klim, maar dat vind ik niet erg. Bovendien trof ik met de groep die overal wel de humor van inziet. Veel mensen zien op tegen klimmen, maar het is juist het afdalen waar dingen misgaan. Zo ook nu. Een van onze groepsgenoten verstapte zich. Die kreeg een ei op haar enkel zodat goed te zien is dat er iets mis was. De pech was alleen dat het vlak aan de top gebeurde. Al met al duurde het even voordat we weer beneden waren. Nadat we de geblesseerde naar onze verblijfplaats hadden gebracht gingen we nog kangoeroes kijken. Ik wist niet dat die beesten zo tam waren. Ze leken niet echt onder de indruk van onze aanwezigheid. Ze waren onder handbereik. Het laatste ritje was naar de slijter, want bij de pasta van die avond hoort een wijntje. Stel je overigens niet te veel voor van de slijter. Dit was niets meer dan een garage met wat planken en koelkasten waar drank in staat. Het was verder een hele relaxte avond. Speakertje aangesloten voor een muziekje. Wijntje en een lekkere pasta gemaakt door Bryan. Als klap op de vuurpijl waren we ook getuige van een maansverduistering.