Ai, om 5:30 uur die wekker. Niet echt lekker. Zeker niet als je nog een heel verhaal hebt met je nieuwe kamergenoot voordat je gaat slapen. Maar goed ik was op tijd klaar om gepikt te worden voor reis van drie dagen naar adelaide. Onze reisbegeider (Bryan) was een man die mijn opa had kunnen zijn. De bus deed ook gedateerd aan. Een oude Toyota bus met 25 zitplaatsen. Zo op die vroege ochtend moest ik erg wennen aan de herrie die de bus maakte. Overigens had de bus toen nog 2 spiegels, maar dat zou niet lang meer duren. Ik was de tweede van de uiteindelijke groep van 7. Bryan had alleen zijn dag niet. Op weg naar de volgende groepsgenoten, ramde hij met zijn spiegel die van een touringcar eraf. Beide spiegels hebben het niet overleeft. Even leek het erop dat Bryan door zou rijden. Maar de stoplichten en de touringcarchauffeur staken daar een stokje voor. Dat belooft nog wat.... Rond een uur of 8 zat iedereen in de bus en gingen we op pad naar de 12 apostelen via de Great Ocean Road. Nu dacht ik al een mooie weg gezien te hebben naar de grotten. Dit is echter een weg van mijn dromen. Natuurlijk had ik dit zelf willen rijden, maar daar hadden denk ik ongelukken van gekomen. Er zijn zulke mooie uitzichten dat het moeilijk word je ogen op de weg te houden. Na verschillende stops en een picknick onderweg kwamen we aan bij de twaalf apostelen. Dit is waar de oceaan tegen de kust aanbeukt en er kliffen ontstaan. De tour is echter te kort om alles te zien van de twaalf apostelen. Nu hoef ik dat ook niet per se, maar helikopter vliegen wilde ik graag een keer doen. Als met al een mooie gelegenheid om dit te combineren. Ik had alleen niets geregeld of gezegd en even was ik bang dat het niet door zou gaan. Gelukkig maakte ik deel uit van een bustour. Bovendien kon ik na het betalen meteen plaatsnemen naast de piloot. De andere mensen wilde graag samen en dus kon ik voor. Helikoptervliegen is echt een ervaring. Het voelt alsof je gedragen wordt door de wind. Bovendien kan ik me geen betere plek bedenken om dit te doen. Ookal is het maar 10 minuten. Overigens zie dan goed dat er geen 12 apostelen zijn, maar minder. Deze naam is in het verleden gegeven om toeristen te trekken. Dat is gelukt. Na deze belevenis was het tijd om naar onze verblijfplaats te gaan. Dit was in een dorp bestaande uit een restaurant annex supermarkt, bezinepomp en een camping. Ik had niet het idee dat er mensen woonden. In het huis waarin we verbleven was ook niemand. Hetzelfde gold voor het restaurant waar we aten, los van de barvrouw die volgens mij ook het eten heeft moeten bereiden. Na het eten gingen we nog 1 keer terug naar de 12 apostelen voor de zonsondergang. Voor de goede orde het is lente en dan kan het zeker langs de kust nog best koud en nat zijn. Met andere woorden de zonsondergang viel letterlijk in het water. Maar dat geeft niet. Ik heb onwijs mooie dag gehad. Tijdens een drankje met de groep in het lege restaurant werden mijn oogleden zwaar en werd ik er fijntjes aan herinnert dat ik al even in touw was.