Voor vandaag had ik aardig uitgestippeld wat ik zou gaan doen. S'ochtends naar de markt en s'middags bier proeven. Zo gezegd zo gedaan. In Melbourne heb je de Victoria market. Een min of meer permanente overdekte markt waar een deel is voor spullen en een ander deel voor etenswaren; vers natuurlijk. Die spullen had ik zo gezien, maar ik vind het mooi om te zien hoe die marktlui van de versproducten hun kraam aankleden. Als je naar een dergelijke markt gaat, kan je natuurlijk niet alleen kijken, maar moet ik je ook wat kopen. Uiteindelijk heb ik verse handmaakte pasta en een stuk verse vis gekocht. Daarbij hoort natuurlijk ook saus. Omdat ik alleen ben zocht ik naar een klein potje. Die had ik gevonden, maar volgende keer misschien toch eerst naar de prijs vragen. 15 dollar (+/- 10 euro) schept hoge verwachtingen. Na nog wat fruit en een courgette te hebben gekocht, ben ik naar het hostel gegaan om het in de koeling te zetten. Op naar het volgende actiepunt: bierproeven. Het toeval wil dat in het weekend dat ik in Melbourne was een kroeg een proeverij had opgezet met alleen lokaal bier (Victoberfest). Je kreeg een soort cricketbat met vier gaten waarin 4 kleine glazen zaten met verschillende bieren. Omdat het erg rustig was in die kroeg, had ik geen zin om alle 24 bieren te proeven. Met een snackje en livemuziek was het, los van het bier, niet veel bijzonders totdat ik aan de praat raakte met een Schot. Dit bleek een goochelaar te zijn. Zoals een goed goochelaar betaamt, heeft deze altijd een of meerdere pakken kaarten op zak. Uiteraard moest hij 1 van zijn trucs laten zien. In het kort: 2 pakken met kaarten. Ik moest een kaart kiezen: schoppen 9. Via een nummer op de achterkant van een andere kaart kwam de schoppen 9 uit de andere stapel kaarten. Aargh hoe doet hij dat? Na 8 brouwsels vond ik het wel welletjes. Het was rond een uur of drie en ik realiseerde mij dat ik nog helemaal niet aan de overkant van de rivier de Yarra ben geweest. Gelukkig was de kroeg vlakbij een brug dus dat kwam goed uit. Ik heb op mijn gemakje langs de rivier gelopen onder het genot van een ijsje. Tegen zessen werd het tijd om naar de Eureka Skydeck te gaan. Dit Skydeck is het hoogste punt van het zuidelijk halfrond en een mooie plaats voor een zonsondergang. Ik had ervoor gekozen om niet in de 'the edge' te gaan. Dit is een deel wat uitschuift. Eerst zie je niets en vervolgens wordt alles doorzichtig alsof de grond onder je voeten verdwijnt. Wat dan wel weer bijzonder was is dat op het moment dat ik buiten stond ik getuige was van een huwelijks aanzoek in the edge. Dat op zichzelf was al een attractie op zich. De zonsondergang liet langer op zich wachten dan ik had gedacht, maar het was het wachten waard. Al met al was ik pas na achten terug in het hostel en toen moest ik nog mijn pasta klaarmaken. Niewsgierig naar de saus? Eerlijk is eerlijk dit was veel beter dan de sauzen in de supermarkt, maar 15 dollar bijzonder was het nu ook weer niet. Na nog wat babbelen met een Amerikaanse zat de dag er alweer op.