02-10 de volgende dag is aangebroken. Tijd voor canyoning. Nauw, mooi niet dus. Laat deze donderdag nu net de dag zijn van de 1000 dagen dat er maar 1 boeking is. Voor de tweede maal moest ik weer een alternatief verzinnen. Mijn portie hiken had ik de vorige dag al gehad. Ik wilde wat anders. Het enige wat nog op zijn korte termijn te regelen was, is adventure caving in de Jelona caves. Zo gezegd zo gedaan en een half uur later zat ik in de bus naar Jelona. Nu ben ik niet snel jaloers op een buschauffeur, maar als deze wegen je kantoor zijn, zou ik best willen ruilen. Jammer dus dat ik zelf niet reed. Maar goed adventure caving. Normaal gesproken ga je naar een grot en moet je af en toe bukken. Hier moet je jezelf in allerlei bochten wringen om van de ene grot naar de andere te komen. Letterlijk. Het meest indrukwekkend was complete duisternis ervaren. De gids liet ons over onze neus wrijven en zwaaien voor onze ogen en vroeg ons of we onze had zagen. Ik begon aan mezelf te twijfelen want ik zag niets. Gelukkig bleek dit te kloppen. Ik weet nu dus ook waar het gezegde geen had voor ogen zien vandaan komt. Na nog kruipen en klimmen zat deze tocht er weer op en ging de reis weer terug naar het hostel. Op de terugreis zat ik naast een Duitse kwebbeltante zie zelfs een praatpaal omver praat. 'Alles was zooooo mooi.' terug in hostel een patatje gegeten met gasten uit Nederland die ik de vorige dag al had leren kennen. Ik dacht dat ik veel vrij had, maar je hebt altijd baas boven baas: half jaar verlof! Daarna rustig aan gedaan want het wekkertje gezet worden om kwart over 5. De volgende plaats dient zich aan en dat is Melbourne. (3-10) Daarvoor moest ik eerst weer met de trein terug naar Sydney. Volgens zeggen zou het vinden van de Greyhoundbus appeltje eitje zijn. Ja. Je kon links en rechts naar de bussen en er is dus een 50% kans. Alleen had ik weer de verkeerde gegokt. Nauw de bus was op tijd en voor het eerste deel had ik een relaxte buurman. We hadden het over de onlogica in Sydney en ik heb in vogelvlucht Bolivia en Peru gezien. Daar was de goede man net van terug gekomen. Het werd pas echt interessant toen hij de dialoog aanging met een jochie (ouder dan 11 was hij niet) over het geloof en het ontstaan van de aarde. Het jochie was de overtuigd christen mijn buurman niet. De eerste paar uur vlogen voorbij. Helaas moest mijn buurman er bij de eerste halte uit en kwam er een bejaarde dame te zitten. Die was een beetje doof. Later in de reis wel een gesprek kunnen voeren, maar het ging moeizaam. Zij moest er echter in wagga wagga. Kennelijk staat dit voor veel kraaien want 1 kraai is een wagga. Heb ik me laten vertellen door die mevrouw. Ik zit nu nog steeds in de bus op nog een kleine drie uur van Melbourne. Al even geen buren en dus kan ik dit mooi schrijven in de bus.