Vandaag is mijn laatste volledige dag in Kaapstad. Gelukkig voelde ik me na een lange nachtrust stukken beter; Maar goed ook. Toen twee weken geleden de tocht naar Robbeneiland werd gecancelled heb ik meteen een kaart gekocht voor 11:00 deze dag. Nu maar hopen dat het doorgaat.

Het begin was voorspoedig. Een half uur voor de afvaart waren ze al aan het boarden ipv een kwartier. Daarna stond je op een steiger. Er ligt dan wel een boot die zichtbaar hoort bij Robbeneiland, maar niemand ging erop; ook niet om 11:00 uur. Wordt het toch weer spannend. Enfin om 11:20 kwam er een andere charterboot aanvaren en daarmee gingen we naar de overkant. Onderweg nog zeehonden, dolfijnen en zelfs enkele walvissen in de verte gezien.

Wanneer je op het eiland komt staan er bussen klaar. Eerst krijg je een rondleiding met een van die bussen. Vergis je niet in dit eiland. Naast een gevangenis waren er ook steengroeven waar strafarbeid werd gedaan en is er ook een dorp voor de medewerkers die het prettiger vinden op het eiland te wonen. Ik zat naast een Engels echtpaar die beide letterlijk van alles foto's maakten. Zelfs van mijn selfie op een geeikt fotopunt maakten ze met hun eigen camera foto's. Ik vind het idee grappig dat ik in een fotoboek kom te staan en ze geen idee hebben wie er nu eigenlijk op staat.

Wel indrukwekkend was de rondleiding over het gevangeniscomplex met een ex-politiek gevangenen. De goede man zei nog: je komt en kent 1 gevangenen (Nelson Mandela) en je gaat weer weg en je kent er 2. Helaas is zijn naam mij weer ontschoten. Maar dat komt misschien ook omdat hij ook een alias had en beide namen niet uit te spreken zijn. Het zijn mooie anekdotes over de manieren waarop de gevangenen dingen deden die niet mochten. Wat ik me tijdens deze rondleiding ging beseffen is dat dit zo kort geleden is. Bizar dat we tot deze dingen in staat zijn geweest.

De boot terug zou om twee uur vertrekken. Ik dacht alle tijd te hebben. Ik begin te wennen aan Afrikaanse tijd. Vertrok de boot deze keer ook stipt om twee uur. Nu ben ik helemaal de tijd kwijt. Misschien maar goed ook. De realiteit komt met rasse schreden dichterbij. Het jammergenoeg de langzame boot die ik nu moest nemen. Ruim over drieën zet ik weer voet aan vaste wal. De tijd die er nog was heb ik gevuld met souvenir jagen. Inmiddels weet ik aardig mijn weg op V&A waterfront.

Net toen ik bij het hostel was belde Hans mij op. Hij was op 20 minuten van mij vandaan. Ik had hem laten weten van mijn laatste dag. Nadat ik de spullen in de kamer had gelegd, wachtte ik buiten op Hans. Overigens stond ik onder een afdak want het regende. Opnieuw misschien goed om alvast te wennen. Hans bracht me naar een gezellige tent waar we ondanks mijn gammele gestel bier en pizza hebben gedaan. Ik zeg met opzet bier en geen biertje. Het was happy hour. Een halve liter was goedkoper dan een standaard glas. Normaal gesproken hoef ik daar niet over na te denken. Maar ik heb deze halve liter soldaat gemaakt; zei het dat ik daar ruim de tijd voor nodig had. Maar dat kwam alleen maar goed uit. Onder het eten en drinken konden we onze belevenissen recapituleren en tot de conclusie komen dat we een goede tijd hebben gehad. Na de koffie (voor mij een sappie) heeft Hans mij teruggebracht naar het hostel en na het laatste vaarwel werd het tijd voor de laatste nacht in Zuid-Afrika.

De volgende ochtend werd ik bijtijds wakker. Daardoor had ik genoeg tijd om in te pakken. Om 10:00 moest ik uitchecken. 8 uur later was mijn vlucht pas, dus had ik ook nog een tijd om iets te doen in Kaapstad. Ik had voldoende saldo op mijn Afrikaanse ov-chip om nog even naar het centrum te gaan. Er was nog 1 plek waar ik eerder was geweest, maar toen nog in de steigers stond. Dat was Fort De Goede Hoop. Maar zoals je kan verwachten in African time was dat nog steeds zo. Aangezien het mijn laatste dag was, ben ik dit keer toch naar binnen gegaan. Op zich was het aardig om te zien. Zeker onder begeleiding van een gids. Al vraag ik me af of hij nu echt hoorde bij het Fort.Het hielp mij in ieder geval te oriënteren over het complex wat overigens nog steeds als legerbasis wordt gebruikt. Wat me nog het meest bij zal blijven is de tentoonstelling die er was. Het had niets te maken met de VOC. Het was meer een protest ten aanzien van psychiatrie in relatie tot de medicijnindustrie. Het zette je flink aan het denken ondanks ik het niet overal mee eens was.

Na het Fort heb nog even iets lekkers gegeten in het centrum. Daarna was het tijd om terug te gaan naar het hostel. Daar lagen immers mijn spullen nog en zou ik om rond drieën worden opgepikt om naar het vliegveld gebracht te worden. Iets later dan afgesproken (ben ik inmiddels aan gewend) was daar het shuttlebusje. De chauffeur was behoorlijk spraakzaam en voordat ik het wist stond ik op het vliegveld. Bij het inchecken realiseer je dat het erop zit. Het was een mooie maand waarbij ik veel dingen heb gezien. Daarnaast heb ik alles gedaan waarvoor ik naar Zuid-Afrika ben gegaan, maar daar is nog veel meer bij gekomen. Met dank aan Hans en Feike en alle andere travellers die ik onderweg ben tegen gekomen. De terugreis ging vlekkeloos en als je op Schiphol wordt verwelkomt met een ballon door iemand die liefhebt is het ook weer fijn om thuis te zijn.