nielsh.reismee.nl

216 meter naar beneden springen

Volgende ochtend moesten Cherie en Nevin uitchecken. Maar dat moest ik ook bij de lodge waar ik eigenlijk zou slapen. Dus dat kwam goed uit. Alles werd letterlijk in de auto gestouwd waarbij er nog net genoeg plek was voor mij om te zitten. Voordat we terug gingen naar mijn lodge zijn we eerst nog naar het strand gaan. Ik moest namelijk gezien hebben dat je aan de ene kant een lagune had en aan de andere de oceaan. Bij daglicht ziet dat er inderdaad erg mooi uit.

Na weer te zijn teruggebracht en uitgecheckt was het wachten tot het middag werd. Dit is namelijk de dag voor mijn tweede doel: de bungee. Ik zat in de groep van 12:00 tot 13:00. Het kon dus even duren voordat je aan de beurt bent. Of het de zenuwen of de kou was, weet ik niet, maar op de brug moest een sanitaire stop doen. Maar ja op 216 meter hoogte heb je geen toilet. Wat nu? Toch maar vragen. Loop maar even mee. Ik werd gezekerd. Zie je die pilaar. Daarachter mag je. en zo kon ik op zo'n 210 meter hoogte met recht 'wild plassen'. Dat in zichzelf is al een ervaring.

Daarna was ik ook meteen aan de beurt. Je krijg banden om je enkels waar ook het elastiek aan zit. Je kan je benen dan niet meer bewegen. Met twee man om je te ondersteunen, hop je naar het randje gebracht; met je tenen erover natuurlijk. Even naar beneden kijken. Slik. Daarna tellen ze af. 3, 2, 1 bungee. Aaaaaaaaaaaaaaahhhhh. Daar ging ik de diepte in. 5 seconden vrije val ongeveer 120 km/u. Het terugveren viel erg me. Wanneer je eenmaal stil hangt begint eigenlijk het vervelenste. Je hangt bijna een minuut ondersteboven. In tussentijd komt iemand naar beneden om je in een zitpositie te brengen en samen wordt je naar boven gehesen.

Was het het waard. Jazeker. Wilde ik nog een keer jazeker. Maar dat zat er niet in zoals in Nieuw-Zeeland. Bovendien zat mijn chauffeuse, die mij ook had gebracht, te wachten. Daarna was het weer terug naar de lodge. De bus zou pas vertrekken rond een uur of 6. Dus had ik de rest van de middag nog. In de bus zat ook een andere Nederlander. Hij had iets gezien van een leeuwenopvang. Alles beter dan zitten niksen dus wij daar heen. Bleek het een wilde katten (wel de roofdieren) opvang te zijn. Op zich best interessant. Zeker met de gids die veel over de dieren wist te vertellen. Alle dieren in het Jukani Sanctuary zijn dieren die gered zijn van fokprogramma's of dierentuinen etc. die failliet zijn gegaan. Er zitten dus ook katachtigen die helemaal niet in Afrika thuis horen, zoals Bengaalse tijgers. Gelukkig zaten ze wel allemaal achter hoge hekken. Aaien was er niet bij. Bovendien was het bijna voedertijd en dat kon je bij sommige best merken.

De chauffeuse van de bungee reed ons ook hier weer. Terug bij de lodge hoefde ik niet lang meer te wachten op de bus. Volgende stop Jeffreys Bay. Dat was gelukkig maar 2 uur rijden. Het hostel waar ik zit, staat bekend als een party hostel en die avond werd al aardig de toon gezet. Maar rond middernacht vond ik het wel welletjes. Het was een enerverende dag geweest.

Reacties

Reacties

Barry en Elly

Hoi Niels, geweldig de dingen die jij meemaakt.
We genieten ervan. Alleen 216!! meter naar beneden vallen, wil je dat nooit meer doen! ???? Man, dat je het hebt overleefd, het is een wonder. En nu op naar de laatste week al weer, horen graag weer over je.
????????

Barry en Elly

Ik zie dat de smiley's niet worden afgebeeld maar worden omgezet naar ??? Jammer dan!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active